She belongs to the other mafia

ღ-𝟙𝟞-ღ

De mishandelingen hielden even een paar weken op. Door dat ze onwijs ziek was. Na die paar weken kwam het dubbele terug. "L-l-laat mij met rust! Ik wil dit niet! Alsjeblieft!" Smeekte ze huilend. "Je hebt niks te willen! Ga maar door Leon. Doe maar hard handig. Het wordt tijd dat ze het leert." Zei haar vader kwaad.

Hij werd met de dag erger. De mishandelingen die ik moest doen werden steeds pijnlijker. Na een paar weken brak ze.  "Hehe dat werd tijd." Zei haar vader enthousiast. Hij ging kort daarna weg. "P-prinses?" Vroeg ik zacht.

Pov Hermione
Mijn vader had het zover. Hij had mij gebroken en ondertussen mijn emoties uit geschakeld. Ik vertrouw niemand. Leon probeerde tegen mij te praten. Er kwam geen woord uit mijn mond.

Ik wou dat Ivanov mij kon helpen. Eenmaal alleen kreeg ik het gevoel dat ik dingen zag en hoorde die er niet waren. "Pumpkin hoe gaat het? Je vader gaat veel ste ver." Hoorde ik de stem van mijn opa zeggen. "O-o-opa? W-w-wat gebeurt er? "Stotterde ik angstig.

"Rustig Pumpkin. Ik ben zo trots op je. Met alles wat er gebeurt is zolang uit houden. Leonardo bedoeld het alleen maar goed. Hij zit na elke keer ook te huilen omdat hij jou geen pijn wilt doen. Hij probeert je alleen maar te beschermen." Zei men opa.

Ik begon te huilen bij het horen van die woorden. Ik gok dat Leon mij hoorde en naar mij toe kwam. Mijn vader liet hem inmiddels zo goed als vrij rond lopen. "Wat is er prinses?" Vroeg hij bezorgd. "Zie je Pumpkin je kan hem vertrouwen." Zei mijn opa.

"L-l-leon geloof jij in geesten?" Vroeg ik onwijs angstig. "Niet echt nee hoezo?" Antwoordde hij. "Ik heb het gevoel dat ik men opa zie en hoor." Fluisterde ik. "Pumpkin je moet voor jezelf blijven opkomen. Je vader draait hopelijk wel bij. Je moet een ding onthouden ik ben altijd bij je en ik sta achter de keuzes die je maakt." Zei opa voor hij weer verdween.

Ik begin nog meer te huilen. Leon kwam bij mij zitten en deed zijn arm om mij heen. "Het komt allemaal goed prinses. Ik weet het is zwaar ,maar we komen er wel." Zei Leon zacht. Ik viel tegen Leon aan in slaap. Het voelde vertrouwd genoeg bij hem. Kort daarna kwam mijn vader.

"Mee lopen!" Riep hij kwaad. Ik werd strak in een busje vast gemaakt. "Leon geef der maar wat eten dan hoeven we niet halverwege te stoppen." Zei hij streng. Na dat ik had gegeten werd er weer een ketting in mijn mond vast gemaakt. Leon bleef ook achterin zitten.

We begonnen te rijden. 4 dagen lang. Toen we aan waren gekomen werd ik in mijn oude slaapkamer vast gemaakt en kreeg ik eten. Kort daarna kwam mijn oom Samuel binnen. "Je bent terug. Je moet wel goed voor je dochter zorgen. Je weet dat als paps dit zag. Dat je er geweest was." Hoorde ik hem zeggen.