Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
💌
ကဗျာဆရာ!"
အတန်းချိန်ခဏနားတာမို့
စာကြည့်တိုက်ဘက်သွားတော့မယ့်
ကဗျာဆရာသည်လွယ်အိတ်လေး
ခက်လျှောလျှောလွယ်ကာ
သူ့ခေါ်သံကြားတာနဲ့လှည့်ကြည့်လာသည်
"စာကြည့်တိုက်သွားမလို့လား
အတူတူသွားမယ်လေ"
"အင်း..ရပါတယ်"
ကျောပိုးအိတ်လေးလွယ်ကာ
လက်ထဲမှာဖိုင်တွဲလေးတစ်ခုကိုင်ပြီး
ဘေးကနေကပါလျက်ပါလာတဲ့
ခြေလှမ်းလေးတွေသည်မြေပြင်နဲ့မထိ
ခုန်ဆွခုန်ဆွ
ပုံမှန်ဆိုပတ်ခ်ဂျီမင်းတို့
စာကြည့်တိုက်ဘက်
ယောင်မှား၍တောင်မသွားပါ
စာအုပ်နဲ့ထိတာနဲ့အိပ်ပျော်တတ်သော
အကျင့်ရှိပေမယ့်ချစ်မိတာကဗျာဆရာမို့
မကြိုက်သော်လဲအောင့်ကာဖတ်ပဲ
"ဂျီမင်း အတန်းလစ်ပြီး
သီချင်းသွားဆိုမှာဆို
ငါလည်းလစ်ထွက်လာခဲ့ပြီ ဒိုးမယ်!"
အလိုက်ကန်းဆိုးမသိသော
ပါဝါမျက်မှန်ထူထူကြီးဖြင့်
ခက်ဝေးဝေးကပြေးလာကာ
တစ်ကျောင်းလုံးကြားနိုင်သောအသံဖြင့်
အော်ချလိုက်သောဒိုလီသည်
ဆယ်ဘ၀ဆက်တိုက်လွဲနေဦးမယ့်သူမျိုး
"ဟမ်..ငါက..ဘယ်တုန်းက..ပြော.."
"မနေ့ညကစာပို့တာလေ
ဘာလဲပြန်ပြရမှာလား"
လက်မောင်းကိုအတင်းဆွဲလှုပ်ကာ
အလိုက်မသိတားနေတဲ့ကြားက
ဒီဘူတာကိုပဲပြန်ပြန်စိုက်လာတဲ့
ဒိုလီအားတစ်သက်လုံး
ရည်းစားမရပါစေနဲ့ဟုစိတ်ထဲက
ကြိတ်တွေးလိုက်ပြီးမျက်နှာရိပ်
မျက်နှာကဲပြလဲ အရိပ်ပြအကောင်မမြင်လာ
"ငါ..စာကြည့်တိုက်သွားမလို့"
"နင်က? စာကြည့်တိုက်ကို?
ဟားဟား ရယ်စရာတွေပြောနေတယ်
လာစမ်းပါ မူမနေနဲ့သွားမယ်"
