💌
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"ထယ်မလိုက်နိုင်ဘူး..."
"ဒါဆို ဒီမှာမင်းဘယ်သူနဲ့နေခဲ့မှာလဲ
ကိုကို့ကို အဖေကခေါ်နေတယ်ထယ်လေး
သူအလုပ်တွေမနိုင်ဘူးပြောတယ်
အခုတောင်ကိုကိုအလုပ်ကပြန်ပြေးလာတာ
သွားဖို့စီစဉ်ရမှာမို့"
"အဲ့တာသူ့ကိစ္စလေ
အရင်လဲထယ်နေခဲ့တာပဲ
အခုမှဘာတွေအဆန်းလုပ်နေတာလဲ"
ထယ့်ဘက်ကခေါင်းမာတဲ့
အစိတ်အပိုင်းတွေလေးတွေ
ထုတ်ထုတ်ပြတိုင်းကျွန်တော်ခေါင်းပူရတယ်
ထားခဲ့ရတိုင်းမှာကျွန်တော်စိတ်မချဘူး
ထယ်ကတစ်ခုခုကိုအာရုံရောက်သွားရင်
ဘေးပတ်၀န်းကျင်ကိုမသိတော့တဲ့သူမို့
အိမ်ထဲဘာဖြစ်နေလဲသူမသိဘူး
တစ်အိမ်လုံးမှာတစ်ယောက်ထဲဆိုတဲ့
ခံစားချက်ကတစ်ဖက်နိုင်ငံ
ရောက်နေတဲ့ကျွန်တော့အတွက်လဲ
အဆင်မပြေပါ ပဲရစ်ကိုပြန်ရတိုင်း
ဖြစ်တတ်သောပြသာနာဟာ
ထုံးစံအတိုင်းပြောင်းလဲသွားတယ်ဆိုတာမရှိ
"ထယ်ကတစ်ခုခုကိုအာရုံရောက်သွားရင်
ဘေးပတ်၀န်းကျင်ကိုမေ့မေ့သွားတတ်တယ်
အိမ်ထဲလူ၀င်လဲမသိဘူး မီးရေးထင်းရေးလဲ
မင်းသတိပြုမိမှာမဟုတ်ဘူးထယ်လေး
အဒေါ်ကြီးကလဲညလာအိပ်ပေးဖို့
အဆင်မပြေဘူးလေ သိရက်နဲ့မဆိုးပါနဲ့
အဖေ့အိမ်လိုက်မနေချင်ဘူးဆိုလဲ
ကိုကိုဟိုတယ်ကောင်းကောင်း
စီစဉ်ပေးပါ့မယ် လျှောက်လည်ဖို့လဲ
စီစဉ်ပေးမယ် ထယ်ကလိုက်ခဲ့ရုံပဲ"
"ပဲရစ်ဖြစ်နေလို့ကိုခြေမချချင်တာ!
ကိုကိုမသိလို့လား အဲ့မိန်းမလက်ကို
တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး
အဖေထွက်ပြေးသွားတာ
ကျွန်တော်သိပ်သဘောကျရတဲ့ပဲရစ်မြို့ကို ကျွန်တော်မေ့လဲမတတ်အော်ငိုတာတောင်
အဖေတစ်ချက်ပြန်လှည့်ကြည့်ခဲ့လား
သတ်ချင်သတ်လိုက် ဘယ်တော့မှ
အဲ့ဒီအဖေဆိုတဲ့လူရှိတဲ့အရပ်ဒေသကို
ခြေမချဘူးကိုကို!!"
