Selvi...
Aşk konusunda o kadar çok şanssızdı ki her gelen onu seviyor sanıyorken aslında sevilmediğini anladığında her seferinde canı sanki ilk kez yanıyormuş gibi acıyordu.
Bir gün evin içinde bunalan Selvi kendisini dışarıda buldu. O kadar bunalmıştı ki eski aşkları aklına geliyordu. Ve her attığı adımda göz yaşlarını tutamıyor ağladıkça ağlayası geliyordu.
Aşk ne benimle alıp veremediğin?
Baksana halime daha ne kadar ağlamam gerekiyor gerçekten seni yaşamam için ne kadar göz yaşlarını dökmem gerekiyor.
Geliyor gitmem diyor seni çok seviyorum sensiz yapamam sen farklısın diyen hiç kimse şuan yok! Anla artık be ! Ben seni yaşamak istiyorum.
Belki de hakkım değil. Mutluluk bana haram mısın? Benim sol yanım ne zaman mutlu olacak?
Ama Selvi'nin bilmediği şey vardı. Kim bilir belki de çektiği bunca acılar ona bütün güzelliklerin kapısını açacaktı...
