Hepinize merhaba. İkinci kurgumuzun ilk bölümü ile karşınızdayım. Ben şahsen çok heyecanlıyım. Niye diye sormayın. 🙊
Şarkıları açarak bölümü okursanız daha çok anlam kazanır ve daha çok duyguyu anlarsınız.
Elinizden geldiğinde her paragrafta yorum yaparsanız sevinirim.
İyi okumalar, Ölüm Çiçekleri.🤍
"Bir kefen bu kadar taşlı, şatafatlı olabilir miydi? Hayır. Çünkü kefenler gelinlik olmazdı ama benim kefenim daha gençliğimi saran bir gelinlikti."
BİR ATEŞE ATTIN BENİ - KAMURAN
SEN AFFETSEN - BERGEN
DURSUN ZAMAN - MANGA
GAREZİ VAR - KAHRAMAN DENİZ
23/02/2014
İnsanın hisleri vardı değil mi? Benim hiç bir zaman hislerim, düşüncelerim umursanmamıştı. Hep hor görülmüş umursanılmayan taraf olmuştum.
Aynada ki çökük sıfata baktım. Çökmüştü, yanlızlık içinde bir çöküntü yaşamıştı.
Aynada ki sıfattan gözlerimin aşağı kaydırdım ve taşlı, kabarık gelinliğe baktım.
Üzerimde kefen gibi duran bu gelinlik beni yok ediyordu. Hislerimi, duygularımı, hayallerimi yok ediyordu. Beni de bu kefen yok ediyordu.
Ruhum bedenimden ayrılmış gibiydim. Korkuyu iliklerime kadar hissediyordum. Çocukluğumun katili olan adamla evlenmekten korkuyordum. Bana zehiri bir bir işleyen adam ile bir ömür boyu yaşamaya korkuyordum.
Haklıydım, kim onu küçük yaşta taciz eden birini sevebilirdi ki? Hangi insan hayatının katilini sevebilirdi ki? Benden bunu beklemeleri aptallıktı. Aptallardı. Onlara göre Yaman haklıydı.
O gece üzerimde şort olmasını bahane ederek onu tahrik ettiğini söylemişti. Beni taciz ettiği gece ben babama olayı anlattığım da o bana daha çok kızmıştı. Kalkıp sen nasıl açık giyinirsin diye bana tokat atmıştı.
Onlara göre bir kadın açık giyinemezdi. Onlara göre bir kadın hiç bir zaman haklı değildi. Erkekleri kadınlardan üstün tutan ezik, eski kafalı varlıklardı.
Namusu, edebi, adabı bir tek kadınlarda görmek isteyen cahillerdi. Benim istediğim gelecek katilim ile bir hayat yaşamak değildi. Benim istediğim gelecek mimarlık okumaktı. Bir bir umut olacak işlere kalkışmaktı.
Şu an üzerimde gelinlik olan biri değil. Sırtında çantası olan, okula giden bir kız olmalıydım. Benim hayatımı ben yönetmeliydim, onlar değil.
Yaşayan bir ölü istiyorlardı, emirlerine verdikleri talimatlara uyacak bir köle ama ben o kişi değildim. Ben Nevra Alev Duman'dım. Bedelini ödetmeliydim çünkü annem bana böyle öğretmişti.
İçimde ki korkak kızı durdurup hayatım için, geleceğim için bir bir savaşmalıydım. Gelinliğin, kefenimin eteklerini tutarak kapıya ilerledim.
Metal kapı kolunu yavaşça tutup açtım. Kapının az buçuk açılan aralığından dışarı baktım. Kimse yoktu, sessiz sakindi.
Düğüne saatler kalmıştı herkes salonu hazırlamak bir şeyleri yetiştirme peşindeydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEVRA - ÖLÜMDE UNUTULAN YAŞAM ÇİÇEĞİ
Novela Juvenil"Acı çekmem sana zevk mi veriyor, Kandemir?" "Senin acı çekmen bana zevk vermiyor, acı veriyor. Kalbimi yakan, aynı zamanda hak ettiğini düşündüğüm bir acı. Yakıyorsun kavuruyorsun beni, Ölüm çiçeği." "Yaktığın kadar yan, Avcı."
