seven days a week

Friday

(یک ساعت بعد)

خودش رو دور بدن بی هوش شده کوک پیچید و مانع از بر خورد بارون به صورت قرمز پسر توی بغلش شد.

می دونست که می تونه از طوفان بیاد بیرون اما فکرشم نمی کرد طوفان همین جا در همون نقطه استپ کنه و به حرکتش ادامه نده!

با دهنش گرمای وجودشو توی صورت کوک می فرستاد و باعثث میشد صورت پسر گرم بمونه.

بی هوش بودن جونگ کوک لرزه به وجودش می انداخت.

باید زنده می موند. این همه جون خودشو تو خطر ننداخته بود که حالا پسر بمیره.

با این فکر زمزمه کرد: پسر لعنتی یا زنده می مونی یا خودم می کشمت.

چشم های بسته و گونه های سرخ که تب دار بودن در جسم پسر به خوبی مشهود بود.

دستاش به رنگ گچ دیوار بود و تنش بی حس.

می دونست که تی اکس تی و ایتزی وارد عمل شدن.

نیاز به هدایت نبود چون می دونست لیدرای گنگ های اطرافش هر چی باشن ولی مسئولیت پذیرن و گروه هاشون رو به خوبی هدایت می کنن اما ترسی که تو تنش بود سئوکجین بود.

اونو ندیده بود و می ترسید.

از این می ترسید که نکنه جئون شبیخون بزنه.

موبایلش خا موش شده بود و هیچ راه ارتباطی با کسی نداشت چون بر عکس بقیه که در محیط طوفان بودن اون و کوک برای نجات از از ضربات شدید و وحشیانه طوفان در مرکز گردباد باد و بارون قرار گرفته بودن.

***

-تهیونگ کدوم قبرستونی مونده؟؟ جیمین نمی تونه موقعیتشو پیدا کنه و موبایل فاکیش خاموشه!

جی هوپ با حرص فریاد زد اما ار ام با خونسردی گفت: نگران نباش! اون زنده می مونه. من بهش ایمان دارم. به قول خودش انقدری جفتشون سمجن که تا بهم نرسن نمیرن.

سوهی پوزخندی زد و باندی که دور دست نامجون پیچیده بود رو گره زد.

بعد از اون نامجون سرنگی رو برداشت بعد از پیدا کردن رگش مورفین رو داخلش تزریق کرد.

سوهی بهش تشر زد که: نامجون احمق می دونی این الان...

-خفه شو سوهی! خودم می دونم اما نباید کسی بدونه فهمیدی؟؟هیچ خری نباید بفهمه من آسیب دیدم!

هوسوک و سوهی اخم کردن و با عصبانیت از اتاقی که فقط نامجون درش باقی مونده بود زدن بیرون.

-اخر این پسر خودشو به کشتن می ده می دونم.

سوهی دست دوست پسرشو گرفت و گفت: اییییش جناب اقای پرستار تعلیق شده شما باید تمرکزتو حفظ کنی تا افراد مجروح شده رو درمان کنی اکی؟؟

هوسوک دست سوهی رو فشرد و به فضای سالن بزرگ بار که تعدادی پسر شاید از خودش بزرگتر و شاید کوچکتر بودن نزدیک شدن.