SEVECEK SANDIM||hyunlix

birlikte ölelim hyunjin

Elini kenetledi hyunjin hiç istemeden hiç bir şey hissetmeden dudaklarını birbirine bastırdı şu an ağlayamazdı, oysaki şuan okadar çok ihtiyacı vardı ki bağıra bağıra ağlamaya heryeri yıkıp dökmeye, keşke tamda şuan kalbi dursa ve sonsuzluğa kapatsa gözlerini

Yıllarca bekledi hyunjin kimseye boş umut vermedi bir gün karşısına gerçek sevginin çıkacağını biliyordu.

Kavuşmuştu saf sevgiye hemde hiç ummadığı anda, kendi elleriyle çalmıştı kapısını...

Gözlerinde hayat buldu, kokusunda yaşadığını hissetti, hiç bitmeyecek ve bitmesini istemeyecek kadar çok sevdi

Son bir kez görmeliydi, sarılmalıydı son kez gözlerine bakarak sevdiğini söyşemeliydi, asla unutmayacaktı hyunjin ne yıldızlar kadar güzel çillerini nede ona hissettiği sonsuz aşkı...
~~~

Chan: hızlı sür şu arabayı, sence varmışmıdır

Minho: bilmiyorum, keşke çeneni tutsaydın

Chan: hatırlamıyorumki ne dedim, nezaman söyledim

Minho: eğer felixin başına bişey gelirse hyunjin bizi asla affetmez

Chan: ondan önce ben kendimi affetmem, hadi bas gaza

~~~

Seung: jisung ağlama ne olur, herşey yoluna girecek

Jisung: k-kötü birşeyler olacak seungmin b-ben nefes alamıyorum

Seung: jeongin su getir

Jeong: tamam

Jisung: minho, keşke ona gitmeden önce sarılsaydım

Seung: ona birşey olmayacak kimseye bişey olmayacak korkma

Jeong: al iç şunu sakin ol

Jisung: senin yüzünden oldu, tutamadın çeneni, unutmuştu Felix

Jeong: b-ben özür dilerim nerden bilebilirdimki

Jisung: siktir git bilmiyormuş

Seung: jisung sakin ol, hepsi sağ sağlim eve geri gelecek korkma

Jisung: seungmin, korkuyorum
~~~

Felix: nerde bu siktiğimin yeri, ahhh

Felix bir saattir koşuyordu aslında taksi bulmuştu ama üzerindeki kanlı tşörtü gören hiç bir taksi almadı felixi, çaresizliğin dibine vurmuş şekilde çırpınıyordu, sevdiği adam sadece dakikalar sonra başkasının olacaktı bunu düşünmek bile istemiyordu Felix ne pahasına olursa olsun buna engel olmak için herşeyi yapacaktı canını bile hiçe sayabilir hyunjin olmadan canının bir kıymeti yoktu zaten. Güşünde hayat bulduğu adamın ellerini ne olursa olsun son kez olsun tutacaktı bunun için kendine söz verdi Felix...

~~~

Chan: burası sanırım davetiyedeki adres burası

Minho: bakayım, hm evet sence Felix geldimi koşarak bizden önce gelebilirmi

Chan: sanmıyorum, içeri girip bakalım

Minho: tamam hadi

Chan ve minho nikahın yapılacağı yere gelmişler etrafa bakınarak endişeli gözlerle felixi arıyorlardı çok kalabalıktı ne kadar zengin işe yaramaz insan varsa buradaydı