< Unicode >
သက်ညှာ၏ နှုတ်ဖျားမှ အဘယ်က အားအင်တွေနဲ့များ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ' သက်ညှာ ' ဟူ၍ သုံးနှုန်းပြီး ပြောလိုက်မိသလဲဆိုတာ ကိုယ်တိုင်ပင်မသိလိုက်ပါ ။
စိတ်လှုပ်ရှားလွန်း၍ ပြောမိသည်လော ။အလျင်စလိုပြောမိသွားသည်လော ။
အတွေးဂယက်ထဲ ဝဲလည်ခတ်နေစဥ် နားစည်အတွင်း တိုးဝင်လာသော နူးညံ့သည်ဟုမဆိုထိုက်သည့် သြရှရှအသံသည် သူ့အား အမြင့်တစ်နေရာမှဆွဲချလိုက်သယောင် အားအင်တို့ယုတ်လျော့သွား၏
" ကျုပ်ငြင်းပါရစေ .... ဒေါ်ဒေါ် ။ "
အဓိပတိ၏ ခပ်ပြတ်ပြတ်စကားထွက်ကြောင့် ထိုကောင်လေးသည် မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းတို့ဖြင့် သူ့အားငေးကြည့်သည်။
" လူလေးရယ် .... စဥ်းစားပါအုံးလားကွယ် ။ "
" အကိုအဓိပတိ .... သက်ညှာ အို ...! ကျွန်တော်တောင်းဆိုပါရစေလေ ။ "
" ကျုပ်ပြောပြီးသားစကားကို ပြန်ပြင်ရိုးထုံးစံမရှိပါဘူး ခွင့်ပြုပါအုံး ။ "
" အို ... ကွယ် "
သံယောဇဥ်ဆိုတဲ့ ကြိုးတစ်ချောင်းနဲ့အချည်ခံရမှာကျုပ်သိပ်စိုးရိမ်တယ် ။
ကျုပ်ဘဝမှာ ငြိတွယ်စရာကြိုးတွေရှိလာမှာမလိုလားဘူးလေ ။
အထူးသဖြင့် ..... အနှီကောင်ကလေးလို ရွှေကျေးကလေးတွေနဲ့ ပို၍ပင် မနီးစပ်ချင်ပါ ။
သက်ညှာရင်ထဲ ဟင်းလင်းပြင်ကြီးတစ်ခုလိုပင် လစ်ဟာသွားသည်။ကျောခိုင်းကာ ထွက်သွားသော ကျောပြင်ကျယ်ကြီးအား လှမ်း၍ဖမ်းဆုပ်လိုက်ချင်သည်။
သို့သော် .... လက်တွေ့မှာတော့ သူ့လက်အစုံတို့သည်တုန်ရီနေသည်။
ဘာကြောင့်ရယ်မသိ အကိုအဓိပတိကိုသူခင်သည်။ အားကိုးသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် ကြောက်လည်းကြောက်သည်။
တစ်ခဏတာတွေ့ဆုံခဲ့သော်ငြား သူ့စိတ်ထဲတွင်တော့ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေသယောင် ။
" အကိုအဓိပတိ .....! "
မြင်းလှည်းပေါ်တက်တော့မည့်ခြေလှမ်းတို့သည် ထိုအသံစွာစွာလေးကြောင့် ရပ်တန့်သွားသည်။
YOU ARE READING
လရိပ်ပြာထဲမှာ မိုးတွေညို (Ongoing)
Romanceရွှေကျေးတစ်ကောင်ဟာ ရွှေပင်ပေါ်မှာ နေဖို့ဘဲထိုက်တန်ပါတယ်လေ ။ Fic cover photo အား Pinterestမှ ယူသုံးထားခြင်းဖြစ်တာမို့ အပြည့်အဝ Crdပေးပါတယ်။ ဤဇာတ်လမ်းသည် စာရေးသူ၏အတွေးကို ပုံဖော်ထားသောဇာတ်တစ်ခုဖြစ်တာမို့ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ထိခိုက်နစ်နာလိုခြင်းမရ...
