လရိပ်​ပြာထဲမှာ မိုးတွေညို (Ongoing)

အခန်း ( ၆ )

< Unicode >

ည၏ အမှောင်ထုသည် အာကာတစ်ခွင်တွင် ကြီးစိုးလို့နေသည် ။ ​ကောင်းကင်ယံထက်တွင် တ​ဖြတ်ဖြတ်လင်းလက်နေသော ကြယ်တာရာအစုအဝေးနှင့် လရိပ်ပြာကလေးတို့မှာ တောက်ပစွာဖြင့် တည်ရှိလျှက်ရှိ၏

အနီးနားပတ်ဝန်းကျင်သည်လည်း တိတ်ဆိတ်ကာ အပ်ကျသံမျှပင်မကြားရလောက်အောင် ငြိမ်သက်လို့နေသည် ။

ထိုအခိုက်တွင် ' မေတ္တာရိပ် အဆောင် ´၏ ညာဘက်အစွန်ဆုံးအခန်း ပြတင်းပေါက်အနားမှ အရိပ်ကလေးသည်ကား ထိုင်လိုက် ၊ ထလိုက်နှင့် ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်လျှက်ရှိ၏

ပြတင်းပေါက်နားမှ စာရေးခုံနားထိုင်လိုက် ၊ ပြတင်းပေါက်အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်နှင့် တစ်ကိုယ်တည်း ဗျာများလျှက်ရှိသည် ။

' ဒင် ဒင် ´ မြည်လာသော တိုင်ကပ်နာရီကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ 9 နာရီခန့်ပင်ရှိလေပြီ ။

အကိုသည် သူ့အား သေချာပေါက် ' ညကျလာမယ် စောင့်နေပါ ´ ဟူ၍ ပြောသွားသည် မဟုတ်ပါတကား ။

သို့သော် ... ယခုထိအရိပ်အယောင်အား တစိုးတစိမျှမတွေ့ရသောကြောင့် သက်ညှာလက်ချောင်းလေးတွေတစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် ပွတ်သက်ကာ မတည်ငြိမ်ဖြစ်လျှက်ရှိသည် ။

သက်ပြင်းကလေးချကာ ပြတင်းပေါက်အနီးမှ လဝန်းရိပ်ပြာပြာကို မော်ကြည့်လိုက်သည် ။ ပြီးနောက် စကားစု တစ်ခုကို သူခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်မိသည် ။

'အင်း .... ညစဥ်ညတိုင်း
လမင်းကြီးကို ငေးကြည့်ရတာလည်း
ရင်မောလိုက်တာလေ ။
နီးမလိုလိုနဲ့ ဝေးနေရတဲ့ ခံစားချက်ကြီးပါလား ။ အနီးဆုံးမရောက်ခဲ့ရင်တောင် ဝေးမသွား​စေဖို့ကိုဘဲ လမင်းကြီးကို ခွင့်တောင်းချင်တယ် ။
မဝေးချင်ဘူး လရိပ်ပြာရယ် ။´

သူ၏ နှုတ်မှခပ်ဖွဖွရေရွတ်ရင်း လက်ကလေးတစ်ဖက်သည်လည်း ပြတင်းပေါက်၏ အပြင်ဘက်မှ လမင်းကြီးရှိရာသို့ ဆန့်တန်းထားသည် ။

ထိုစဥ် ... သက်ညှာ၏ မျက်နှာပေါ်သို့ အလင်းတန်းလေးတစ်ခုသည် အမှောင်ထုထဲမှ ဖြတ်ပြေးကာ ရောက်လို့လာသည် ။