ƒυℓℓ σƒ ℓιєѕ'нσσηкι

Sen benim tek pusulamsın

જ⁀➴
kırık bir pusulanın kendi kendini onarması.. istenebilecek en son şey.

"Sen benim tek pusulamsın." ⭑

"Benim pusulam sensin." ⭑

"Tek doğruyu gösteren pusulam." ⭑

"Benim pusulam sadece sensin güzelim." ⭑

"İtiraf etmem gereken bir şey var, seni kullanmak için sürekli cebimde taşıyorum." ⭑

"Tüm gece aradığım yıldız sensin." ⭑

"Benim tek pusulamsın, sen olmadan kaybolabilirim." ⭑

"Ne zaman kötü olsam, yardım etmek için yanımdasın." ⭑

"Yanımda olduğun için şanslıyım." ⭑

Yıldızlanan mesajları silmek istediğinize emin misiniz?
Evet | Hayır

@hoon:
pusulam yanlış tarafı gösteriyor, tamir edebilir misin?
09.12.2023

@riki:
kırık bir şeyi tamir edemem, özellikle de karşı taraf isteksizse.
09.12.2023

@hoon:
isteksiz olduğu nereden çıktı? karşı taraf tamir etmesini istemeyebilirdi.

@riki:
kendi kendisini tamir etmesini istemek yerine, kendisi onarmak için uğraşabilirdi.
ama onaramayacak kadar bencil, değil mi?
ve onarabileceği türden bir bozukluk olduğunu sanmıyorum, kırıkları bir cam parçası değişmek kadar kolay sanıyorsun değil mi?
keşke her şey düşündüğün kadar kolay olsa,
keşke düşündüğün kadar kolay olsaydık.

@hoon:
zaten kolaydık riki, sen kendi kendine zorlaştırdın işleri.

@riki:
ne yapmışım sunghoon? ne yapmışım da işleri zorlaştırmışım ya?
görüldü, 01.28
senden de anca bu beklenirdi zaten.
mantıklı bir sebebin bile yokken, üste çıkmaya asla çalışma, gittikçe batarsın.
tabii, beni terkettiğinde de düzgün bir sebep yoktu.

@hoon:
hayır, düzgün bir sebebim vardı nish.

@riki:
ilki, bana nish deme.
ikincisi, düzgün dediğin sebep ne sunghoon?
hayatında başka biri olması mı?
sağ ol ya, baya düzgün sebepmiş.
hiçbir olaya objektif bakamıyorsun, empati kuramıyorsun sunghoon.
tabii, bir yıl sonra gerçeklerle yüzleşmek zor gelmiştir sana, kendini kandırmaya alışkınsın.

@hoon:
kendimce sebeplerim vardı.

@riki:
tabii, eminim öyledir.
görüldü, 01.40

Telefonumu bıraktığım an, bembeyaz tavanımla bakışmaya başlamış ve her zamanki gibi düşüncelerimle boğulmuştum. Bir yıl önce gelen bir mesaja cevap vermek, ne kadar mantıklıydı ki?

Sebebim yoktu, ama bana en kötü anlarımı yaşatan sevgilime, Sunghoon'a dönmek istiyordum. Evet, aptallıktan ibaret olabilirdi ama böyleydim işte.

Doğru bir seçim olmadığını biliyordum, ama yine de sessiz kalmayı tercih etmiştim. Sonu ne kadar iğrenç bitecek olsa da, sadece anı yaşayıp onunla bir araya gelmek istiyordum.

Bunların tam doğum günümde yaşanması saçlamalığı arttırırken, düşüncelerim birbirine girmişti tekrardan.

Doğum günümü hatırlamasını beklerken, hiçbir şey dememesi moralimi bozmuştu. Ama bunu beklemem bile hataydı.. Ne yapmam gerektiği konusunda boşlukta hissediyordum kendimi.

Okulda onun yüzüne bile bakamazdım, ki benden 2 yaş büyük olduğu için birbirimizi zor görüyorduk zaten. Bu sene son senesiydi, benim ise 2. senem.

Ne düşünüyordum ki? Artık iki yabancılaşmıştık. Onu düşünmemem lâzımdı. En azından bugün.

⋆ ✮ ⋆

Kantinde hala daha aynı şekilde oturuyorlardı. Etraf gittikçe kalabalıklaşıyordu. Sunghoon ise gözlerimin içine bakarak o kızın beline sarılmıştı. İçimi kaplayan kıskançlık duygusuyla dudağımı ısırdım.

Duygularıma hakim olmam lazımdı.
Doğum günüm olduğunu biliyordu. Bildiği halde yapıyordu. Neden bu kadar kıskanıyordum onu? Neden yapıyordu bunları gözümün önünde? Kıskandırmaya mı çalışıyordu? Eğer sebebi buysa istediğini yapmıştı.

Gözümün önünde dudaklarını öpmüştü. Gözlerim doluyordu. Neden yapıyordun bunları sunghoon? Gerçekten aşıkmıydın ona? Ama hayır.

Aşk değildi bu.

Gösteri gibiydi.

Gösteriş yapıyordu.

Ama herkesle o kız yüzünden kavga etmişti. Neden mi?

Ah, o kız daha önemli çünkü. O olmazsa ölecek. Sonuçta aşkı onda öğrenmişti değil mi?

Ah hayır. Aşkı öğrenmemişti. Kendi kafasında oluşan aşk kavramıyla sadece kendisini kandırıyordu. Sunghoon böyleydi kendi bildiğini yapıyordu her zaman ve kırıyordu etrafındakileri.

"Seni çok seviyorum sevgilim!"

Park sunghoon koca bir saçmalıktı bunu bir kez daha kanıtlamıştı.