ƒυℓℓ σƒ ℓιєѕ'нσσηкι

unutama beni.

Riki, Riki, Riki!

Aniden nefes nefese uyanıp etrafıma bakindim. Yanımda bir kaç tane hoca vardı ve..

Park Sunghoon.

Neden buradaydım? Ben niye buraya dustum? Ben neden yine ağlayan taraf oldum?

"Riki daha iyi mısın?"

"Evet iyiyim hocam. Sınavı kendimi toparladığım zaman olurum. İyi günler hocam."

Ayağa kalkıp esylsrimi elime aldim. Arkama bakmak istemiyordum. Hiç bir şeyi görmek istemiyordum.

Ah canım.

Aciyor..

Acımaz sanmistim, ama deli gibi acıyor..

Burnumu çekip hızlıca ilerlemeye devam ettim. Ağlamayacaktım, ağlayamazdım.

Deniz kenarına geldiğim de kendimi yine kayalıkların orada buldum. Telefonumu cebimden çıkartıp eski mesajlara baktim.

"hızına hayran kaldım sana kaldığım gibii"⋆

"senin her bir seyin o kadar güzel ki" ⋆

"gozlerimi senden alamadım" ⋆

"hanımımı bekliyorum uslu bir sekilde"⋆

"gözyaşlarından öpüyorum kucağıma çekiyorum seni  sarılıyorum, öpüyorum, kokluyorum ,koynumdan ayrılmıyorsun. sen uyuyana kadar orada kalıyorum"⋆

Ah..

Gözlerim yaşlandı göremiyorum..

Kalbim delindi yaşayamıyorum.