P.O.V. Jack
Van wie zou dat portaal toch zijn?
Ik loop naar het lokaal van wiskunde.
Hopelijk zit Merida al iets vroeger zoals meestal.
Yes! Ze zit er!
Ik loop naar haar toe.
"Heey." zeg ik nonchalant.
"Heey." antwoord ze.
"Ik had een vraag."
"Is het een vraag over wiskunde of over iets anders?" vraagt ze nogal raar.
"Iets anders." zeg ik.
"Wat dan?" vraagt ze nieuwsgierig.
".........Kom jij........... Misschien uit een andere dimensie?" het laatste schiet eruit.
Ze kijkt me raar en verbaast aan.
Ik voel dat ik rood word.
Ze buigt naar me toe.
"Hoe weet je dat?" vraagt ze nog steeds verbaast maar zacht.
"Omdat ik ook uit een andere dimensie kom." zeg ik zacht terug.
Ze kijkt me met een open mond aan.
"Hoe weet je dat?" vraagt ze opnieuw en nog steeds overdonderd.
"Omdat ik hem heb gezien; je portaal."
"Hoe ziet hij er dan uit volgens jou?" vraagt ze gelukkig weer als Merida en gaat tegen de stoelrug hangen.
"Hij is rood, ik heb er zelfs een foto van." zeg ik.
"Laat dan eens zien."
Ik pak mijn telefoon erbij en ga zoeken al snel heb ik hem gevonden.
"Hier." ik laat de foto zien.
Haar ogen worden zo groot als schoteltjes en word vuurrood, ineens kijkt ze me woedend aan.
Ze pakt me bij mijn trui en trekt omhoog dat ik op m'n tenen moet gaan staan.
"Ohwee als je het tegen iemand zegt want dan schiet ik een pijl door je hoofd!" zegt ze kwaad.
"Ik zeg het tegen niemand! Beloofd!" probeer ik zo rustig mogelijk te doen maar ik ben bang dat ik een pijl door m'n hoofd krijg.
"Mooi zo." bromt ze en ze zet me neer op de grond en gaat verder waar ze mee bezig was.
Dan gaat de bel.
Ik ga op mijn plaats zitten.
Tijdens de les valt bijna iedereen in slaap.
Merihevalt bijna in slaap.
Ik scheur een bladzijde uit m'n schrift en vervrommel het en gooi het tegen Merida's hoofd aan.
Ze schrikt wakker en kijkt strak als een adelaar om haar heen.
Dan valt haar blik op mij en ik kijk heel onschuldig rond.
Ze draait zich om en vouwt iets maar ik kan niet zien wat het is.
In een hand omdraai draait ze zich om en schiet iets van papier recht op m'n voorhoofd.
Ik schrik.
Als ik het goed bekijk zie ik dat het een pijl is dan zie ik dat ze een papieren boog met draad vast heeft.
Ze draait zich om en doet net alsof ze schiet.
Ik kijk haaar boos aan.
Ze kan best goed schieten.
P.O.V. Merida (na de les)
"Ik zei toch dat ik een pijl door je hoofd zou schieten." zeg ik plagerig.
We lopen door de gangen.
"Nou dat was niet door m'n hoofd maar wel er tegen aan." zegt hij.
"Maar waar heb je zo goed leren vouwen." zegt hij vol bewondering naar mijn papieren pijl en boog kijkt.
"Heb ik vroeger van mijn moeder geleerd." zeg ik gewoontjes.
"En het schieten?"
"Van mijn valeren."
"Ahaa..."zegt hij nog steeds mijn pijl en boog bewonderend.
"Waarom heb je dat eigenlijk geleerd?" bleef hij door vragen.
"Nou, ik woon eigenlijk in het oude schotland; Dunbroch, mijn moeder leerde mij heel veel dingen zoals kaart lezen en genees middelen maar mijn vader wou me leren vechten."
"Dus toen heb je leren vouwen en leren boogschieten."
"Jep. Ik kan zels een boog maken van planten en een draad van een spin. Maar in ieder geval, mijn vader wou dat ik me goed kon redden als ik werd aangevallen en mijn mieder als er iemand gewond was of je had niks bij je, dus toen hebben mijn ouders een keer afgesproken dat ik moest leren boogschieten en vouwen. Dus sinds dien kan ik het."
Jack luisterd aandachtig.
"Dusss........... Kan je ook een zwaard maken?" vraagt hij anthousast.
"Euh ik denk dat ik het nog wel kan." zei ik twijfelend.
"Cool."
"Wil je een keer mee naar mijn dimensie?" vraag ik "dan kan je me zien schieten. Met mijn pijl en boog natuurlijk."
"Is goed wanneer kan jij?"
"Altijd" zucht ik.
"Vandaag dan?"
"Is goed."
Na school loop ik met Jack naar het bos.
Als we bij mijn portaal zijn en ik er door wil springen word ik tegen gehouden door Jack.
"Waarom doe je dat?" vraag ik verontwaardigd.
"Ik wil je eerst iets laten zien" zegt hij en pakt mijn hand en trekt mee door de bosjes.
"Kijk dit is mijn portaal." zegt hij als we bij een blauw portaal zijn.
"Is die van jou?! Vandaar dat je het wist van mijne." zeg ik stom verbaast.
"Jep!" zegt hij dood leuk.
"Maar kom je we gaan naar Dunbroch!!" roep ik blij.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Heey sorry best kort hoofdstukje en ik ben nog niet echt toe gekomen aan Dunbroch maar in het volgende hoofdstuk wel beloofd!
Maar heeft iemand een mooi plaatje (zeg maar) van Dunbroch want ik kan er geen vinden want dan krijg ik altijd Merida te zien.
Als je er een ziet stuur hem dan please naar me toe maakt niet uit hoe.
Byee
