P.O.V. Rapunzel
Ik ren naar mijn portaal.
Hic had me bij de rand van het bos afgezet met toothles.
Ik moet snel naar huis.
Als ik te laat ben...... dat komt niet goed.
"AUW!" ik val hard op de grond.
Ik ga recht op zitten en wrijf over mijn elleboog.
Ik ga recht op staan en kijk naar mijn haar.
Het zit vast aan een hele grote tak.
"Fijn...... dat ook nog eens....." mompel ik.
Ik loop naar de tak.
Ik probeer de knoop los te maken maar met weinig succes.
Ik roep Hiccup, dit gebeurt wel vaker dus waarschijnlijk zit hij aan de rand van het bos te wachten tot ik hem roep.
Wacht......... oh ja!! We hadden afgesproken dat als ik weer eens vast kom te zitten moest ik mijn haar laten oplichten.
Ik begin het lied te zingen en al snel licht mijn haar op.
Als ik klaar ben met zingen zie ik Toothles vliegen.
Ik zwaai wild naar hem.
Gelukkig heeft hij me gezien.
Hij landt precies op de open plek voor me en Hiccup stapt af en loopt naar me toe.
"Alweer? En ook nog eens de zelfde tak?" Grinnikt hij. Hij stopt precies voor me.
"Help me nou maar" zeg ik nep boos.
"Oke oke ik help al" lacht hij.
Hij loopt naar de dikke tak en hij krijgt het al snel los.
Pak al mijn haar bij elkaar, bedank Hiccup, zeg nog een keer doei en loop dan weer weg.
Eindelijk het portaal.
Als ik te laat ben heb ik echt een gruwelijk groot probleem.
Het zit zo: van mijn moeder mag ik niet buiten de toren komen maar ze is altijd een hele tijd weg dus een keer ben ik naar buiten gevlucht en heb ik het portaal gevonden. Ik ging er door heen en ik kwam ik de normale wereld terecht zins dien ga ik naar school en als ik dan te laat ben weet mijn moeder dus dat ik weg ben.
Maar goed ik spring door het portaal en kom terecht.......... in mijn kamer...........?
Okeee.........
Dan hoor ik opeens de stem van mijn moeder.
"Rapunzel! Laat je haar zakken!" Hoor ik vanaf beneden bij de toren.
"Ik kom al!" Roep ik.
Ik gooi mijn haar om de haak en laat het naar beneden vallen.
|●|de volgende dag|●|
P.O.V. Merida
Ik hoop dat Hiccup ja zegt.
Ik had Rapunzel gevraagd of ze wou vragen of hij ook op mij is.
Ik spring uit bed en trek mijn pyama uit en pak mijn schone kleren.
Ik douche snel en kleed me aan.
Ik poets mijn tanden.
Ik probeer mijn haar kammen maar het gaat een beetje mis en de borstel blijft in mijn haar hangen.
"MAM!!" Roep ik.
"Wat is er?" Vraagt ze als ze in mijn deur opening staat.
"Mijn borstel zit vast" zeg ik en wijs naar mijn borstel.
"Kom hier" zegt ze en pakt een stoel.
Ze gaat achter me zitten en begint de borstel er uit te halen.
Als hij er eindelijk uit is borstelt ze mijn haar.
"Zie zo, klaar" zei ze en stond op.
"Nou snel naar school, het is bijna tijd" zei ze.
Ik gaf haar een kus en zei "dankjewel".
Ik rende naar benden en pakte een appel.
Ik rende de deur uit.
Onder weg at ik mijn appel op.
Even later (toen ik mijn appel op had) zag ik Punzie lopen.
Ik rende naar haar toe en tikte haar aan.
Ze had het blijkbaar niet verwacht want ze maakt een sprongetje van schrik.
"Oh heey Merida" zei ze toen ze een beetje was bij gekomen.
We liepen samen verder naar school.
"Heey, heb je al een antwoord?"
"Ja hoor, het gaat goed. En met jou?" Zegt ze heel erg flauw.
"Oooh, dat is flauw!" Zeg ik een beetje geïrriteerd.
"Dat moet je er wat peper bij doen." Zegt ze.
Ik heb nu heel erg de nijging om haar te slaan!
"Maar, heb je nou al antwoord? " vraag ik ongeduldig.
"Als van Hiccup bedoeld: ja, ik heb een antwoord" ineens stopt ze.
Ik por haar met mijn elleboog.
"Wat?" Ik haal mijn wenkbrauwen op, "oooooh, je wilt het antwoord nu al weten?" Zegt ze.
Ik facepalm mezelf en knik dan.
"Beloof je dan dat je niet al te.......... je weet wel........... super anthousast bent." Zegt ze met een bezorgd gezicht.
Dat belooft niet veel goeds maar ik beloof het toch maar.
"Oke dan........ hij zei........: zegmaaralsjehaarzietdatikhaarookleukvind!!" Zegt ze in een adem.
Ik moest even nadenken maar daarna begreep ik het.
"IIIIIIEEEEEE!!!!!" zeggen Punzie en ik tegelijk.
We springen op en neer als kleuters die cadeautjes krijgen.
Maar dan horen we van een beetje veraf de bel.
"Oh nee" zeg ik en Rapunzel kreunt.
We rennen naar school, door de gangen, naar het klaslokaal.
We zijn nog maar net op tijd.
"Zo dames dat was nog maar net optijd." Zegt Mvr. Hackerburg.
Ze is best aardig.
Ik ga samen met Rapunzel zitten en kijk naar achteren.
Ik zie Hiccup zitten.
Hij zwaait verlegen, ik zwaai terug.
Ik draai me om.
'Oooh dat was zo schattig' denk ik in mijn hoofd.
Opeens krijg ik een stootje in mijn zei.
Ik naar Rapunzel en ze fluistert: "je moet je boeken pakken."
Snel pak ik mijn boeken en luister naar de docent, nog steeds denkend aan Hiccup.
