lord lerila karanlığın Ardı draco malfoy ile hayal et

artık ölümsüz değildim...

Geçen bölüm hatırlatma:

Madem hayatın kuralları vardı o zaman uyalım bakalım

Hayat beni benim kontrolüm altinda nereye sürükleyebilirdi?

DM (Draco malfoy): pardon

Dedi somurtkan bir sesle

+_+

sanırım kendime bir şans vermeliydim

LL:Draco... özür dilerim haklıydın acıdan kaçtıkça bencillesiyor ve daha kötü acılara sürükleniyormusum...

Draco hiç birsey söylemedi boğazından yutkundu ve benim devam etmemi bekledi

Dracoya yaklaştım yavaşça elini tuttum

LL: gökyüzü kadar mavi okyanus kadar derin gözlerin

draco da bana karşılık vererek elimi tuttu ve bir adım ileri yaklaştı

DM:bir çiçek kadar saf ama orman kadar gizemli benliğin...

Durdu ve devam etti;
Dm:Sanat eseri gibi kusursuzlugun

LL:bir ayna gibi olduğunu yansıtan sen ve ölmemek için sevgisini bile yansıtamayan ben bir gün birlikte olucakmiyiz?

...

Geçen bölüm hatırlatma bitti :)

Ne yapmıştım ben ölümsüzlugum gitti

Ölmek istemiyordum...

O anı kararım ölümsüzlüğümü elimden aldı...

Dracoya gözlerimi kaydırdım

Ölümsüzlüğüme değdimi?

Ben ne yaptım

Hayatım elimden gidecekti

Böyle bir şeye ben nasıl izin verebilirdim

Draco gözümdeki endişeyi anlamış olacaktıki bana hafifçe sarıldı

DM:korkma lerila hersey zamanla düzelecek ve ölümsüzlüğünün gittiği kesin mi?

Hiçbirsey demedim ona karşılık verip sarıldım

Güven dedikleri bumuydu?

Güven hissini yaşamak çok huzur vericiymis demek >~<

LERİLA: teşekkürler
Dedim kısık bir sesle başka hiçbirşey demedim

Kafamda binlerce soru ve sıkıntılı çözemediğim duygular vardı

Draconun tek ihtiyacı olan sevgiydi
Ama lerila sevgisini göstermeyecek kadar aptaldı...

Arklar bölüm bukadardi umarım beğenirsiniz muggle'lar oylamayı yorum yazmayi beni takip edip desteklemeyi unutmayın sizleri seviyorum hoşcakalin