16

469 55 59
                                    

Hyunjin'in elimden tutarak ikimizide çıkardığı sokaktan epey uzaklasmıstık. İkimizde konuşmadan hızlıca yürürken ben sadece az önce yasadıklarımı dusunuyordum. Dusunuyordum derken düşünmeye çalışıyordum hyunjinin yürüme hızında

"Nereye götürüyorsun, yavaslasana biraz"

"Az kaldı"

Elimi ayırmaya bile vakit kalmadan hyunjinin evinin önüne gelmistik bile
düşünmekten yolu farkedememistim bile

Çok fazla konusucak halim yoktu, zaten hyunjinin cekistirmesindende pek itiraz etmeye vakit kalmadan eve girmistik

Hyunjin abisiyle evde tek kaldığından evde kimse yoktu,abiside cogunlukla fazla evde olmazdı. Zaten bu sayede her gece rahatca dısarı cıkabiliyordu

Eve girmemizle hızlıca birden kucağıma koşan köpekle hala birlesik olan ellerimizi ayırmıstım. Hyunjin elimden ayrılan eline bakarken ben kkamiye kosmustum

"Kkami! Çok korkmustum"

Beni görünce sevinmise benziyordu, biraz yüksek sesle havlamasına sevinçle güldüm o sıra

O sokakta bulamayınca gercekten korkmustum simdi ise burda görünce herseyi unutmus sadece kkamiyle ilgileniyordum

"Dün gece benimle geldi bende burda kalsın istedim, bugünde bulamayınca korkarsın diye o sokağa gelmistim ama gördüğüm-"

Sinirle sustuğunda olanlar aklıma gelmisti acaba ne kadardır bizi dinlemisti

"Ne kadarını duydun?"

"Seungmin nolur op beni seungmin"

Göz devirerek jungsuyu taklit etmesiyle yerde oturarak bizi izleyen kkamiye döndüm

"1 gece bile zor olmustur bununla dimi?"

"Yok dimi oglum? iyi anlasıyoruz biz"

Hyunjin benle kkami arasında gözlerini gezdirirken cevap verdiginde bu sefer göz deviren taraf ben olmustum

"Eminim buna"

Kkamiyi kucagıma aldığımda hyunjin söylenmişti

"Kapı önünde oynamaya ne kadar devam ediceksiniz? iceri gecsene"

Burda kalmak konusunda tereddüt icinde kalsamda biraz daha kkamiyle beraber kalmak istemistim, bu kadar korkunun üzerine bana gercekten iyi gelen şey olmustu

Televizyon odasına geçtiğimde herseyin aynı yerinde olduğunu farkettim, simdiden aklıma anıların dolması mı?
maalesef

...

13 ay önce

"YAPAMADIN MI HÂLA"

"Ya şu kabın yerini öğrenemedimki bir türlü her seferinde farklı yere koyuyorsun"

oflayarak söylenmemle hyunjin oturdugu odadan mutfaga gelip arkamdan belime sarmıstı kollarını

"Biraz daha yardımımı geri çevirmeyi düşünüyor musun sevgilim?"

"Ben yapıcam sen git oyunu bul"

"Ama ben senin seçmeni istiyordum"

Çenesini omzuma yaslayarak söylediği şeyle gülümsemiştim, her seferinde benim secmemi istediğini söyleyip kendi istedigini açıyordu

belki 2 | hyunminHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin