Bağcıklarımı bağlamış hızlıca cıkmıstım evden. Babamın acil bir işi çıkmış ve evden gitmisti. Bu akşam eve gelicegini sanmıyordum bu yüzden bu fırsatı kullanmak istemistim. Evin kapısının önündeki oturduğum küçük merdivenlerden dogrulmus ayağa kalkmıstım. Etrafı kontrol etmek istedim ilk önce, bu sefer hyunjin yoktu. Şaşırmıştım doğrusu
Düşünme artık şunu
Evet yani olmaması iyi birsey olmalıydı.
Etrafta kimse yoktu, saate baktığımda 12 buçuk gösteriyordu. Fazla oyalanmadan kosmaya baslamıstım.
Gidicegim yer birazcık mesafe sonrasındaydı hemen gitmek istemistim ama arkamdan sanki biri geliyormus gibi gelmesi normal miydi?
Fazla telaş yapıyor olmalıyım diye dusunerek adımlarımı yavaslatmıstım, nefessiz kalmıstım artık.
Yürürken bir yandan etrafı izlemeye basladım. Kimsecikler yoktu, e tabi bu saatte normal olmalıydı
Günün en sevdigim zamanının geceleri olmasının nedenide buydu aslında, yalnız oluyosun
yada öyle hissetmek istediginde gece bunu saglıyordu
Korku hissetmek istemiyordum ama yinede arkamdan takip ediliyor gibi hissetmem sinirlerimi bozmustu dusuncelerimden cıkıp biraz daha hızlı yurumeye baslamıstım
Gireceğim sokağı gördüğümde gülümsemiştim. Vakit kaybetmeden karşıdan karşıya geçip cıkmaz sokağa girdim
Sokağa girer girmez etrafı aramıstı gözlerim. Kkamiyi ve yavru arkadaslarını arıyodu gözlerim
Ama neden yoktular ki?
"Kkami? Heey saklambaç oynamanın sırası değil az vaktim var"
Bir ses duyamayınca bu iki bina arası küçük cıkmaz sokakta çöp kutularının arkasına bakmaya baslamıstım
Ama yoktu, kkami hep burda olur beni beklerdi gitmezdiki
"Seni görmeye ihtiyacım var ya cıksan mı artık hm?"
Etrafa seslendigimde yine bir hareketlilik olmayınca aldıgım nefesi sesli bir sekilde salarken sokaktaki her zaman oturdugum kanepeye oturmustum
"Nereye gittinki simdi?"
Kkamiyi birçok sefer eve almak istemiştim ama babamdan kesin bir şekilde her seferinde red yemistim.
Bizde onunla hep burda bulusurduk, akıllı kopek her aksam burda beklerdi beni
Ama simdi yoktu, bir sey olmuş olabilme ihtimalini dusununce gözlerim dolmustu
basımı kaldırıp etrafa bakarken arkamdan duydugum sesle korkuyla yerimde sıcramıstım
"Bu saatte burada ne işin var?"
Gördüğüm kişiyle şaşkınlıkla ayağa kalkmıstım
"Jungsu?"
"Evet seungmin, korkuttum mu özür dilerim"
Yanıma yaklasıp tam önümde durmustu, gozlerimi silip yüzüne bakmıstım bende
"Birden oyle cıkınca..yani.."
"Ah dogru haklısın özür dilerim tekrar"
Jungsuyla hyunjin olayından sonra bana karşı sevgisinin bitmesini beklerken o daha fazla yakın davranmıs, arkadas olmustuk. Neredeyse hergun okulda yanıma gelir konusurduk
Kısaca yakın arkadastık yani ben öyle görüyordum
Bugünde okula beraber gitmis cıkıstada motoruyla beni eve o bırakmıstı. Hyunjinin bize karşı olan bakıslarıyla ilk başta kötü hissetsemde neden böyle olduğunu hatırlayınca bu düşüncelerimi bir kenara atmıstım
