hyunjin
Elimdeki kutuyla durduğumda nefes nefese kalmıştım. Nefesimi düzene koyabildikten sonra kapıya doğru ilerledim
İçimdeki hem görmek için olan heyecan hemde yetişememis olmanın korkusuyla bir iki dakika kadar bekledikten sonra evin ziline basmıştım
Açan olmadığında bir kaç kez daha hızla üst üste bastıktan sonra bekledim ama yine kapıyı açan olmadı
"Kime bakıyosunuz?"
Arkadan tanımadığım genç bir kadının sesi yükseldiğinde arkama doğru dönüp bahçenin kapısın önünde duran sesin sahibine baktım
"Ah, Kim Seungmin'e bakmıştım efendim"
"Onlar burda yoklar ki artık, 1 saat öncesine kadar valizlerle çıktılar evden"
Duyduğum şeyle eve baktıktan sonra tekrardan genç kadına bakıp bahçeden çıktım hızla
"Nerede olduklarını biliyor musunuz peki?"
"Taşındıklarını duydum, bir de havaalanına gittiklerini"
Zorlukla gülümseyip aceleyle teşekkür edip eğildikten sonra arkama dönmüştüm ki tekrardan sesini duydum
"Uçakları akşama doğruymuş, hâlâ zamanın var yetişmeye"
Tanımadığım kadına bu sefer içten bir gülümseme sunduktan sonra otobüs durağına doğru gittim
seungmin
Kızarmış gözlerimle yolu izlerken araba durmuştu, gelmiştik.
Babam arabadan indikten sonra bende onunla beraber inmiştim. Babam elimdeki çanta ve bavulları alıp ilerlemeye başladı önümden
Olduğum yerde arkasından baktım biraz, etrafımızdaki kalabalığa
Havaalanındaydık, insanların bir yerlere yetişme endişesiyle oradan oraya koşturmalarını izlerken gözüme bir çift takılmıştı
Birbirlerini kucakladıktan sonra kız ayrılıp karşısındaki çocuğu öptükten sonra tekrar sarılmışlardı
Gülümsedim bu görüntüye, aklıma o gelene kadar.
Gözlerimden bir yaş aktığını hissettiğimde elimle sildim gözlerimi
Artık onu görmeyecektim ya da düşünmeyecektim
En son olan olaydan sonra onu görmemiştim, hiç yazmamıştı da. En azından evinde kaldığım gün söylediği gibi gerçekten hâlâ seviyorsa bir şeyler yapmasını beklemiştim.
Ne biliyim, bari yazsaydı.. Olmaz mıydı?
Ne kadar konuşsam da ikna edememiştim babamı, tek başıma değil Felix'te çok uğraşmıştı. Ama babam kararlıydı, bana inanmıyor ve onun için bu utanç verici durumda kaldığı yerden gitmek istiyordu.
"Gitmeni istemiyorum seungmin"
Felix öğrenir öğrenmez okul çıkışı yanıma gelmiş ve o gün bana sarılıp ağlamıştı. Bugün sabahta okuldan önce yanıma gelmiş ve vedalaşmıştık
"Sen sakın üzülme, ileride söz tasarımcın olarak yanında olucam seungminie"
Ha birde mesleğini alır almaz yanıma geleceğine söz verip o çilli suratıyla kocaman gülümsemişti bana
"Ne dikiliyorsun burda? Gelsene artık"
Babamın bana doğru seslenmesiyle izlediğim çiftten gözümü ayırıp arkasından yürümeye başladım
