Hyunjin gözlerimin içine bakarken bir şey söylememi bekliyordu. Bense sadece kucagımdaki kkamiye bakıyordum. Fazla incinmistim, kolay mıydı bu kadar?
"Seungmin?"
"Olmaz"
Beklediği gibi olmamıstı
"Ne?"
"Bizden daha fazla olamayacagını, kapıma gelme isini bitirmeni soylemistim hyunjin. Devam eden sadece sensin"
Başını eğdiginde ondan tarafa bakmıyordum
Hic bir sey söylemeden ayağa kalkmıstı, başımdan ayrılmamıstı, uzaklasmadan bana bakarak konusmaya devam etti
"En basından beri oradaydım seungmin"
"Ne?"
kucagımdaki kkamiye bakarak konusmustum
"Sen o sokaga gelmeden önce ordaydım ben, Jungsuyla olan bütün konusmalarınızı duydum yani"
Dedigini nereye bağlamaya çalıştığını anlamamıstım, bu sefer başımı kaldırıp hyunjine bakmıstım anlamayan gözlerle
"Hyunjine asığım dedin seungmin, hâla ona aşığım dedin. Neden buna rağmen kabul etmiyorsun beni..?"
Bu ayrıntıyı unutmuştum
Cevap vermemiştim, keske duymasaydı
"Cevap versene, birisi neden hâla asık oldugu birini yalvarmasına ragmen kabul etmez?"
Soylediğiyle sinirimi tekrardan hissederken ayağa kalkıp karşısına geçmiştim
"Söylesene, birisi nasıl bu kadar anlamaz olabilir? Nasıl kendi hatasını unutarak böyle sorular sorabilir?"
"Hiç düşündün mü? Neden diye mesela? Nasıl bu aklına gelmiş demek mesela? O zamanki ilişkimizi hatırlıyor musun ha?"
"Ha? Doğru mu anlıyorum, sen şimdi bana beni aldatmanın haklı olduğunu falan mı savunuyorsun?"
Sinirle güldüğümde başını yavasca iki yana sallayıp cevap vermisti
"Hayır, asla. Bunun haklı bir bahanesi falan olamaz. Ama neden bu hatayı yapmış olabileceğimi düşünmeni istiyorum sadece"
"Ne?"
"Benden kaçıyordun sanki, o zaman açıkladığım gibi yani öğrendiğin zaman-"
"Seninle popülerliğin için birlikte olduğumu düşündüğün için?"
Hatırladıkça gülesim geldiği doğruydu
"Bazı anları hatırla sadece, neden böyle düşündüm?"
...
hyunjin
Okuldan çıkmış rahatlamış hissediyordum, birazda heyecanlı.
Sevgilim bize gelicekti bugün
Okulda sözlesmistik, bugün ilk kez bize gelicekti. Okul çıkışı minhoların birlikte takılma ısrarına aldırmayıp hızlıca çıkmıştım okuldan.
Abimi o gelmeden bir yerlere postalamam gerekiyordu
Kosarak geldigim eve girdiğim gibi çantamı kapı kenarına fırlatıp merdivenlerden abimin odasına koşmuştum
"Komutan acil durum!"
Masasına yığdığı iş dosyalarından irkilerek kaldırmıstı başını bağırmamla
