0,1 | kid

35 3 8

by squnsa

by squnsa

hayatım boyunca yüzlerce insanla tanıştım.ne
oldu biliyor musunuz? hepsi beni bıraktı.17 yıllık ömrümde,yanımda olan tek bir kişi bile
yok.hayır,duygu sömürüsü yapmıyorum.o kadar salak değilim.ayrıca insanlar arkadaş bulmak veya ilgi çekmek için duygu sömürüsü
yaparlar,benim öyle bir amacım yok.hiçbir amacım yok.tek bir hayalim var.o da üniversiteyi Avusturalya'da kazanıp tekrardan
yaşama dönmek.'tatlı' ailem sayesinde Kore'ye
zorla getirildim.

tanışma faslı bittiyse şimdi gerçekliğe dönelim, şu an okula gittiğim gerçekliğe.oradaki herkes benden nefret ediyor,iğreniyor.o kadar kötü bakıyorlar ki bende kendimden tiksinmeye
başlıyorum.

telefonuma gömülmüş yürürken birine çarptım.bu bir wattpad kitabı olmadığı için çarptığım kişi benim hayatımın aşkı değil,
benden nefret eden kişilerden sadece biri.

"önüne baksana,kör müsün sen!" korkuyla sinirden kızarmış suratına baktım.

"pardon,göremedim." göz devirip yanımdan ayrıldı.çocuğun yüksek sesi yüzünden çevremizde oluşan topluluk bana gülüyordu.
yanaklarımın kızardığını hissettiğimde yürümek için hareket ettim.ancak kolumun
tutulmasıyla geriye sendeledim.

"sen kendini sen sanıyorsun ufaklık, göremedim ne demek!onu tanımıyor musun,
okulun en tehlikeli grubunun lideri.seni bitirir,
yani bitiririz!" ne kadar saçmaladığını görmezden gelmeye çalıştım.şu an düşündüğüm tek şey boyumla dalga geçilmesiydi.her an kafamı burnuna geçirebilirdim.ancak bu durumu daha kötü yerlere getirebilir.kendimi tutmalı,müdürlük
bir iş yapmamalıyım.

"telefonuma bakıyordum,farkede-" tam cümlemi tamamlayacakken benim yapmak
istediklerimi kendisi yapmıştı.aldığım darbe sayesinde tekrar geriye doğru sendeledim.
burnuma herhangi bir dokunuş olduğunda
hapşurduğumu bildiğim için kendimi tutmaya
çalıştım.kanaması falan umrumda değildi,
sadece insanların içinde hapşurmamam lazımdı.

ben kendimle cebelleşirken çocuk yaklaştı, saçımı tutarak eğdiğim başımı yukarı kaldırdı.
canım yanıyor olabilirdi,fakat bu acı fiziksel
değil ruhsal bir acıydı.

"ufaklık,beni iyi dinle.bir daha seni çevremizde
görmeyeceğim,sataşmayacaksın.eğer yanlış bir
hareketini görürsem yahut görürsek,seni öldürürüz.duydun mu beni!" son cümlesinde
sesini yükseltip saçımı daha çok çekti.

"duydum,şimdi beni bırakabilir misin?"

"al bakalım,bıraktım.rahat durmayı öğren."

"teşekkür ederim" deyip sınıfıma doğru koşmaya başladım.

,,,

daha 3-4 saat once attigim pova hemen fic
istendi.kiramadim ne yapayim.aslinda daha
bugun not be informed of'u bitirmistim
ancak cok mutlu oldum povlarimin sevilmesine.

HER NEYSEEE UZATMIYORUMMM

kendinize iyi bakinnnn🔥😼