ben yitirecektim,hayatımı,hayallerimi,
umudumu.kimse umrumda değildi.atacaktım
kendimi.son bir kez Sunghoon'u düşünüp
attım kendimi bu çürük çatıdan.
fakat ben,pişman oldum.arkamda bıraktığım
küçük çaplı enkazı görünce,bir anda pişman oldum.beni en çok seveni bırakmıştım,tek başına.
sözler vermiştim,tutmadım hiçbirini.keşke
dedim,sarılsaydım,kulağına fısıldasaydım.
ama bunlar çok sonra geldi aklıma.
kendi kendime dedim ki,eğer onu diğer dünyada görürsem ayaklarına kapanıp ağlayacağım.
,,,
diger bolumler aglatir mi bilmem ama
uzucu bir seyler geliyo🥹
duygusal seyleri asla yazamam ama butun
duygumu katmaya calisicam☹️
YOU ARE READING
u,me and our wounds,,
Fanfiction"ikimizinde yaraları var.neden birbirimize destek çıkmayalım ki?" tw:angst fic
