u,me and our wounds,,

0,9 | letters

hayatımın sonuna yaklaşıyormuş gibi
hissediyorum.merdivenlerden çıkarken
yoruluyorum,daralıyorum.sanki evren artık
bitirmem gerektiğini söylüyor gibi.

saat gece 3.30'tu.yatağımdan kalkıp çekmecemi açtım.bir sürü renkli yahut beyaz
kağıt vardı.bir tane seçip masamın üzerine
koydum.kalemliğimden en sevdiğim kalemi
çıkardım.

kağıdın sağ üst köşesine tarihi ve saati yazdım.
düşüncelerimi Sunghoon'a itafen kağıda
dökmeye başladım.

arada bir gözümden yaş düşüyordu.fakat umursamadan devam ediyordum.

a4'ün hem arkasını hem de önünü doldurmuştum.kilitli bir kutum vardı,alıp
ona koydum.

bu sefer telefonumu aldım elime,tiktok izlemeye başladım.diğer insanların hayatlarını
görüp sadece üzülüyordum.

en sonunda ondanda sıkıldım.yaklaşık 15
dakika boyunca tavana baktım.tam uykuya
dalacakken pencereye vuran su damlalarının
sesini duydum.

hızlıca doğrulup dolabımı açtım.içinden rastgele bir hırkayı alıp üzerime geçirdim.

yatağımdan telefonumu kapıp kapıya yöneldim.kimseyi uyandırmak istemediğim
için yavaşça açtım.

anahtarlıktan evin anahtarını aldıktan sonra
ayakkabılarımı giyip kendimi dışarı attım.

o kadar güzeldi ki yağmur,elime düzenle düşüyordu bütün damlalar.istemsizce gülümsedim.şu boktan hayatıma renk katan
şeyin basit bir yağmur olduğunu farkettim.

önce güldüm,sonra ağladım.2 saat boyunca
ıslandım.

hava aydınlanmaya başlayınca eve girmem
gerektiğini farkettim.üzgünce elimde kalan
son damlaya dokundum.o da kayıp gidince
oturduğum asfalttan kalktım.üşüteceğimi
ve bundanda azar yiyeceğimi biliyordum,
kimin umrumda.

,,,

sacmalamiyorum degil mi☹️☹️

kendinize iyi bakinn🔥🔥😼