Sunghoon'la tanışmamızın üzerinden 2 hafta geçmişti.bu süre içerisinde çoğunu susturdu, kim olduklarını söylemek istemiyorum.iki yakın arkadaş olduk bu iki haftada.sanki hayata geri dönüş yapmışım gibi.
cam kenarındaki sıramda uyumaya çalışırken
kapı açıldı.önemsemedim çünkü dün gece 1.00'de uyuyup 4.20'de kalkmıştım.kafamı
iyice kollarıma gömdükten sonra yanımda bir
kıpırdanma hissettim.
"günaydın,yine uykunu alamamış gibisin." dedi Sunghoon,sabah olmasına rağmen neşeli ve enerjik sesiyle.
"evet alamadım" dedim kafamı kaldırırken. elimi çeneme yaslayıp onu izlemeye başladım.
"sorun değil.hocalardan izin alırım." genişçe
gülümseyip sandalyemde vücuduna biraz daha
yaklaştım.
"teşekkür ederim,sen olmasan ne yapardım bu
okulda bilmiyorum.borçlu kaldım sana..." diyerek dudağımı büzdüm.
1-2 gündür bazı sorularla uğraşıyorum,acaba
Sunghoon'a karşı hislerim var mı gibisinden.
çok kurcalıyorlar kafamı,o yüzden uyuyamıyorum.
dudağımı büzme sebebim ise eğer ben ondan hoşlanıyorsam,karşılık alabilecek miyim testini harekete geçirmekti.ki galiba başarılı olmuştum,anında gözleri dolgun dudaklarıma kaymıştı.fakat tekrargözleri,gözlerimle buluşmuştu.
"borç mu? bunu kaç kere konuştuk Jaeyun,
bana vermen gereken bir şey yok.ben bunların
hepsini karşılıksız yaptım." cümlesini bitirdiğinde elini yanağıma koyup okşamaya
başladı.
"eğer pişman olsaydım,şu an senin yanında
olmazdım." diğer elini de diğer yanağıma çıkardı.hafifçe yüzümü,kendi yüzüne yaklaştırdığını anlayınca emin oldum; hislerimden,onun hislerinden,ve bizden.
,,,
burada keseyim dedim.biraz uzun olucak
bu yüzden olayları bölüyorum.kusura bakmayınn
kendinize iyi bakın🔥🔥
YOU ARE READING
u,me and our wounds,,
Fanfiction"ikimizinde yaraları var.neden birbirimize destek çıkmayalım ki?" tw:angst fic
