Run away | sunki

1

Otobüsteydim. Her zamanki gibi gidiyordum. Nereye bende bilmiyorum.

Sadece her hangi bir yerde inecektim her gün yaptığım gibi.

Bu gün biraz daha uzağa gitmek istiyorum. Çok uzağa. Evin yolunu bulamayacak kadar uzağa gitmek istiyorum.

Kaybolmak istiyorum hiç bilmediğim bir yerde. Bildiğim bir yerde yok olmak yerine.

Düşüncelerim içinde boğulurken yanımdaki boşluğun dolmasıyla irkildim.

"İyi misiniz?"

İyi miyim? Her gün güneş doğmadan gizlice evi terk eden, gecenin bir yarısına kadar orada burada gezen bir avare iyi ola bilir mi?

"Buyurun lütfen." diye peçete uzattı bana. Ne içindi bu? Eli havada kalmasın diye aldım.

Verdiği peçetelere baktım, küçük yıldızlar vardı üstünde.

Elimden aldı onları. Yüzüme yaklaştırdı. Gözlerimin altını, yanaklarımı sildi.

Ağlıyormuşum. Ah. Bunu farketmeyecek kadar aciz vaziyetteyim.

Sildiği yerden bir yaş daha aktığında gözlerime kaydı gözleri. Neden bu kadar parlıyordu?

Biri ve biri daha düştü yanağımdan aşağı. Bu sefer ağladığımı hissettim.

Göremiyordum gözlerini. Bulanıktı her şey.

Genelde bu bulanıklaşmayı, etrafı görmekten mahrum kalmayı severim. Her şey kaybolup gidiyormuş gibi.

Ama kalbim acıdı. Görmek istedim bu sefer. Mahrum kalmak istemedim.

Gözlerinden.

Sildi tekrar tuzlu damlaları. Sıktım kendimi. Daha fazla bulanıklaşmamak için.

Gülümsedi.

Göğsüme taş oturdu sanki. Daha fazla ağlamak istiyorum.

"Ağlamayın lütfen, bu gün yeni yıl. Yeni yılınız kutlu olsun!" dedi gülümsemesini silmeden.

Yeni yıl? Ah. Yıl atlamışız. Uzun zamandır tarihe bakmadım.

Cevap veremedim. Konuşamadım.

Silmedi gülümsemesini.

"Yanınızda otura bilir miyim?" diye sordu.

Kafamı aşağı yukarı salladım. Biraz daha hissetmek istiyorum sıcaklığını.

Omzumda ağırlık hissettim. Kafasını yaslamıştı oraya.

Yumuşak montu ve saçları, ısıtıyordu donduğunu farketmediğim bedenimi, ellerimi. Mayışıyorum.

Ne kadar sürecek bu sıcaklık? Bitince yine donacak mıyım? Donmak istemiyorum.

Otobüs gittikçe yavaşlıyordu.

"Son durak."

...