Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, öpüşürken yok olan ateşle barut gibi.
Romeo & Juliet,
-William Shakespeare
one shots.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Noel Baba gerçek değildi.
Çocuklar büyüdükçe o yok olurdu ve bir daha geri dönmemek üzere sihirli geyikleriyle Antartika'ya doğru uçar, giderdi. Yeni çocukları mutlu etmenin peşine düşer, büyüyen çocuklarına ise bir anı olarak kalırdı bıraktığı inancı.
Florence artık büyümüş bir çocuktu.
İnancı, bir anı olarak kalmıştı.
Ama küçükken tüm kalbiyle inanırdı. Bir gün şömine bacasından girmesini beklediği göbekli, beyaz sakallı ve gür kahkahaya sahip tuhaf adamın, onun istediği her şeyi getireceğini sanırdı. Henüz altı yedi yaşlarında küçük bir kız iken pembe prenses ayakkabıları olsun isterdi; fileli etekler, mağazanın vitrininde gördüğü ama annesinin hiç almadığı elbiseler, oyuncak bebekler, büyük Barbie evi, taçlar, kanatlar, bir yavru köpek ve sınırsız boya kalemi... Küçük Florence bunlar için deli olur, her gün ve her saat istisnasız her anı bunları dilemekle geçerdi. Spice Girls dinler, akşam yemeklerinde niçin hep patates ve tavuk suyu yediklerine dair sızlanır, babasının işsiz olduğunu yedi yaşındayken anlamaz ve yeni yıl gelip çatsın diye takvim yapraklarını söküp dururdu. Şımarık bir ruhu olan ancak şımarması için gerekli maddi duruma sahip olmadıklarını henüz keşfetmeyi başaramamış yıllarıydı.
Beş yaşından beri yeni yıla özel resim çizerek bunu ailecek süsledikleri cılız çam ağacının dibine koyar, evlerinde bir şömine olmadığını akıl etmezdi ve Noel Baba hediyesini bırakırken, ona özel çizilmiş resmi görerek Florence Watson'ın onu en fazla seven çocuk olduğunu anlar diye düşünürdü. Altı yaşında da aynı şeyi yapmıştı. Bir çam ağacı alamadıkları yedinci yaşında da yapmış, bunu gelenek haline getirerek boya kalemlerini ölçülü kullanmakla ilgili kuralı da unutmuştu. Sekizinci yaşında, yemek masasında kopan ve ilk şahit olduğu ebeveyn kavgasının etkisiyle o yılbaşında Noel Baba'dan yeni ebeveynler istemişti. Dokuzuncu yaşında tuhaf bir şekilde annesini hiç tanımadığı yabancı bir adamla kendi evlerinde yakaladığında, Noel Baba'ya dileğinin bu şekilde olmadığına dair uzun bir mektup yazmıştı. Ama daha onuncu yaşına girmeden, annesi, işsiz kocasını ve kızını terk ederek yabancı adamla kaçınca; Florence, Noel Baba ile arasını bozmuştu. Onuncu yılbaşı korkunçtu. Babası eve gelmemişti ve Florence tek başına mutfak masasını işgal edip ağlayarak puding yemekten başka bir şey yapmamıştı.
On birinci yaşında, babası ona yavru bir köpek getirince, Florence ve Noel Baba'nın arası düzelmişti. Köpek pek dost canlısı olmasa da Florence onun bakıcısı olarak her gün onunla vakit geçirmiş ve babasının eve gelmemesi durumunu köpeği Olive ile atlatmak için uğraşmıştı. Ama Olive bir sabah bahçede ölü bulununca, Florence'ın dünyası grileşmeye devam etmişti ve artık boyalardan başka dostu yoktu. Beyaz boyama kitabı sanki oydu ve kendisi renklendirmezse kimse onun sayfalarını boyamaz diye düşünmüştü
