My Father •Heejake

Chptr Six

Heeseung için şu an içinde olduğu ortam yeterince tuhafken en yakın arkadaşının ve eşinin neden bu kadar üzgün ve şaşırmış olabileceğini anlamaya çalışmak da onun için tuhaftı.

Şirkete geldiğinden beri içini kaplayan huzursuzluk giderek artarken yerinde göremediği sekreter ile bir şey olduğunu anlamıştı. Patronun odasına girdiğinde ise bir şeyin ters gittiğini de kanıtlamış oldu.

"Tamam." demişti artık daha fazla dayanamayarak. Bu şekilde çiftin dikkatini çekmişti. "Neden bu kadar sessiz ve üzgün olduğunuzu ve neden aniden beni buraya çağırdığınızı anlamadım. O yüzden bir an önce açıklamanızı bekliyorum."

Sunghoon, arkadaşının merakını ve endişesini anlarcasına iç çekmiş ve başını sallamıştı. Boğazını temizledikten sonra ona bakarak konuşmaya başlamıştı.

"Birini bekliyoruz. O geldiği an açıklayacak her şeyi."

Anladığına dair başını sallasa bile içindeki giderek artan endişe duygusu beklemesini engellemeye başlamıştı. Bu endişe ile birlikte göğsüne oturan ağırlık ise kötü şeylerin olacağının habercisiysi ona göre.

Kapının tıklanılıp açılması ile birlikte oraya dönmüştü Heeseung. Birkaç gündür tanımaya çalıştığı sekreter ve yanında biraz onu andıran minik bir çocuk ile şaşırmıştı.

Bir an önce gitmek istiyordu.

"Geciktiğimiz için özür dileriz." diyerek girmişri Jaeyun içeriye, sesinden gittikten sonra ağlamaya devam ettiği belliydi. "Onu ikna etmem biraz zamanımı aldı..."

Çift bir sorun olmayacağını belli edercesine başlarını sallamış ve baba oğul ikilisinin koltuktaki yerlerini almasını izlemişti. Jaeyun ardından boğazını temizlemiş, huzursuz edici bu sessizliği bozmuştu.

"Bu, benim minik oğlum Riki. Sim Riki, veya... Nishimura Riki."

Duyduğu soy isim ile birlikte olduğu yerde kalmıştı bir süre Heeseung. Bir tepki vermeden karşısındaki adamı dinlemeye ve boş bakışlarıyla onu izlemeye devam etmişti sadece.

Odada bulunan evli çift ise endişeliydi. Onun gerçekleri öğrenmesiyle ne tepki vereceğini kestiremiyorlardı çünkü.

"Riki, daha altı yaşında. Üç yaşındayken annesini kaybettik." demişri Jaeyun. Arsından bakışlarını oğlundan çekmiş ve karşısında oturan, doğru düzgün tanımadığı adama çevirmişti bakışlarını. "Ve anladığım kadarıyla, Sunhyeon'un eski tanıdıklarından birisiniz."

Duyduğu isimle birlikte kalbinin teklediğini hissederken olayı algılamaya çalışıyordu Heeseung. Derin derin nefesler almaya başlarken damarlarında akan kanın giderek kaynadığını hissetmeye başlamıştı.

"Kaybettik... derken?"

Jaeyun, adamın tepkisini tam anlamamıştı. Sunoo'ya bakıp oğlunu işaret ettikten sonra arkadaşının oğlunu alarak odadan çıkmasını izlemişti bir süre. Ardından derin bir şekilde nefes alıp vermiş ve konuşmaya başlamıştı.

"Eşim, yaklaşık olarak üç yıl önce bir hastalık sonucu hayata gözlerini yumdu." diye açıklamaya başlamıştı Jaeyun sakin bir şekilde. "Her ne kadar Japonya'da kalmak istesem bile ona söz verdiğim üzere buraya döndük-"

Daha cümlesini tamamlayamadan yüzüne inen yumruk ile neye uğradığını şaşırmıştı Jaeyun. Göz açıp kapayıncaya kadar diğer patronun sinirden dolayı dolmuş gözleri ile kendisine bakarken bulmuştu.

Her ne kadar Sunghoon onu durdurmaya çalışsa bile başarılı olamamıştı. Heeseung'un gözü döndüğünde içinden çıkan kişi bambaşkaydı.

"NE DEMEK EŞİM?!" diye bağırmıştı Heeseung. Sinirden ağlamaya başlarken karşısındaki sekretere bir kez daha yumtuk atmıştı. "BEN ONA BİR ŞEY OLMASIN DİYE ÇABALARKEN SEN-"

"BABA!"

Küçük çocuğun sesini duymasıyla durmuştu Heeseung. En yakın arkadaşının kendisini geriye çekmesine izin verirken bakışları karşısında korkudan dolu gözleriyle kendisine bakan çocuğu bulmuştu.

"Babama zarar vermeye kalkma!" demişti Riki, korkudan dolayı ağlamaya başlarken babasının elini omzunda hissetmişti. "Onun tek suçu sevmekti ve annemi dinlemekti!"

"Baban, bir başkasının değerlisini sevdi."

•••••••

Daha aralarındaki bağlantıya karar vermedim ama vericem

Bir tane enha text yayımlamayı düşünüyorum... Bu kitap çünkü 20-25 bölümde biter, diğerleri de aynı

Ve vize haftam daha yeni bitti...

Sizleri seviyorum, kendinize dikkat edin 🐰💞💕