Düşüyordu gökyüzünden damlalar...
Çocukluğunu hatırlar mısın?
Annenin elinden tutup da,
Yürümüşsündür elbet sokaklarda;
Hem de düşerken üstüne damlalar.
Başını gökyüzüne kaldırdın mı hiç?
Yıkadı mı yüzünü yağmurlar?
Şimdi hızlandır adımlarını,
Koş odanın camına ve arala perdeni,
Bak ne güzel gördün mü?
Nasılda birleşir aşıklar!
Sevgili anlatsam inanır mısın?
Çocukken üstünde oynadığımız birikintiler,
Birer birer düşen damlalardan oluştular.
Düşüyorken yüzüne damlalar,
Sitem mi ettin?
Ne kadar da tuhaftır bulutlar,
Gökyüzüne sahip ama yeryüzüne damlarlar...
Şimdi daha iyi bak sevgili,
Nasıl da bir olur damlalar!
Sevgili artık basma düşen damlalara!
Bırak aksınlar ki özlediğim yüzüne,
Onca mesafeden sonra bileşebilsinler!
Şimdi anladın mı?
Biz ne büyük bir günah işledik!
Şimdi ikimiz göz göze düşen damlayız,
Oysa yeryüzünde bir olacaktık!
Affetmedi bizi damlalar,
Affetmedi bizi rüzgar...
Sen düşüp de kucak açıp beni beklediğin sıralar
Rüzgar esti...
Şimdi üstümüze basar çocuklar...
Bunu ne zaman düşünsem;
Yüreğimden damlar damlalar!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kehribar Mavisi
PoetryAşk herkes için farklıdır ama en farklısı şiirlerde anlatılanlardır bana göre. Aşk kimisi için kırmızı, kimisi için yeşildir fakat benim için siyahtan maviye, maviden kehribara bir yolculuktur Aşk.Kayıp bir Aşk'tır Mavi hiç bulunamayan ama her zaman...
