46 Dikiş Yarası

19. Ruhsuz Kelebek

Herkese merhabalar efenim, nasılsınız iyi misiniz?

Finale doğru adım adım yaklaşırken bölüm atma süreside uzuyabilir, malum arka planda yazım o kadar kolay olmuyor 🥲

Bölüme edit yapacak yüce gönüllü okurlarım bekliyorum şimdiden :)))))

Neysem efenimler sizi bölümle baş başa bırakıyorum hehehehe

Yorummmm+ Beğeniiiii

Keyifli Okumalar;

🐍🦋

Evine uzun uzun baktım. Ondan kurtulmak için o'na bugün bitene kadar katlanmam lazımdı.

Telefonumdaki saate baktım saat tam tamına gündüz 10'du onunla anlaştığımız saat, kapıya doğru birkaç adım attığımda yavaşça tıklattım.

Kapı birkaç çalışta açıldı, karşımda üstünde siyah gömlek siyah kumaş pantolonu vardı. Yavaşça içeri girdiğimde botlarımı çıkardım kabanımı dikkatlice kenara bıraktığımda sayacı başlattım.

Gece 12'de bitecekti bu kabus. Külkedisi özüne dönecekti.

"Kahvaltı hazırladım birlikte yer dışarı çıkarız." Dedi başımı salladım. Mutfağa doğru yöneldiğinde peşine takıldım. "Krep yaptım ha birde çok sevdiğin menemen." Mutfağa girdiğimde evin her köşesi aynıydı.

Kahvaltı sofrası hazırdı. "Gel lütfen otur." Dedi. Boş sandalyeye oturdum. "Sıcak sıcak çayınıda iç dışarıda kar yağıyor üşüme."

"Üşürüm ben." Dedim. Bardağıma çay doldurdu. "Burası bile soğuk."

"Ev soğuk mu?" Diye sordu. Soğuk olan ev değildi senin yanın. "Soğuk olan benim yanım değil mi?"

Başımı salladım. Yüzündeki tebessüm soldu. Yavaşça kahvaltı yapmaya başladığımda karşımda durmuş sadece beni izliyordu.

"Tahminen ne zaman imzalarsın?" Diye sordum. Ekmeğime reçel sürdüğümde bakışlarımı yüzünden uzak tuttum.

"Gün sonunda." Dedi. Başımı salladım. "Vücuduna ne oldu?"

Gözlerimi gözlerine sabitledim diyemedim. Ne diyecektim ki? "Seni ilgillendirmiyor." Dedim. Başını hayır anlamında salladı, ayağa kalkıp tam yanımdaki sandalyeye oturdu.

"İlgilendirir Milen, ne olduğunu bilmek istiyorum. Karıma ne yaptılar bilmem lazım ki intikamını alayım." Dedi. Benim intikamımı almasın, canımdan can gitti o ne olacak. "Milen ben seni hâlâ seviyorum.