KALBE MAHKUM

2.Bölüm

Hayatınızda ilk defa gördüğünüz biri size sevgili olmayı teklif ettiğinde yapardınız?

Ben üstüne üstelik tehdit ediliyordum. Karşımda adını bile bilmediğim adam, şartını kabul etmezsem beni ele vereceğini söylüyordu.

Kafam o kadar karışmıştı ki ne yapacağımı bilmiyordum.

Bu olanlar yetmiyormuş gibi burnumun dibindeydi ,doğruya beni kendine çekmişti.

Hâlâ kollarının arasındaydım ,yüzüme bakıp benden cevabı istiyordu.

Boğazımı temizleyip,kendimi geri çekmek istedim .Bu hareketime karşılık beni daha çok kendine çekti.

Kollarını kollarımdan çekip ,belime sardı.Alnımız birbirine değiyordu.

"N ,n ,ne sevgilisi?"konuşmamla alnımızı birleştirdi.

"Söylediğim gibi sevgilim olmanı istiyorum.Ben bir lafı ikinci defa söylemem ,çok korktuğun için tekrar ettim."

Benimle neden sevgili olmak istiyordu ki? Eminim ki onunla sevgili olmak için can atan bir sürü kız vardı.

"Olmaz hem benim daha önce sevgilim olmadı."

Kollarını belimden çekip inanmaz gözlerle bana bakmaya başladı.

"Ciddi misin? Araştırırsam ve sevgilin olduğunu öğrenirsem işte o zaman şimdi yaşadığın korkudan ,daha beterini yaşarsın."

Başımı olumsuzca salladım, bana inanmalıydı.Yalan söylemiyordum .

"Araştırabilirsin .Çok çıkma teklifi aldım hiçbirini kabul etmedim."

Yanımdan geçip masanın önündeki sandalyeye oturup rahatça arkasına yaslandı.

Bir bacağını diğer bacağının üstüne atıp masanın üstündeki sigara kutusundan bir sigara alıp dudaklarına götürdü.

Çakmağıyla yaktıktan sonra derin bir nefes alıp dumanı burnundan ve ağzından dışarı çıktı.

"Neden kabul etmedin?"sorduğu soruyla rahatsızca yerimde kıpırdandım.

"Çünkü sevgiliye ayıracak kadar boş zamanım olmuyor .Benim derdim bana yetiyor neden bir başkasıyla uğraşayım ?'

Beni baştan aşağı süzüp biten sigarasını küllükte söndürdü.

"Otur.Ben otururken birinin ayakta durup beni izlemesinden hoşlanmam."

Artık buradan gitmeliydim ablam da eve gitmiştir belki...

"Oturmayacağım.Teşekkür ederim, benim artık gitmem gerekiyor."

Söylediklerimle kaşlarını çattı,onu sinirlendirecek bir şey söylememiştim .

Burnunu sertçe çekip,kafasını sağa doğru kütletti.Çıkan sesle korktum, hızla sandalyeden kalkıp yanıma doğru gelmeye başladı.

Geldikçe üstüme bende geriye doğru adımlıyordum ta ki sırtım kapıya gelene kadar.

" Sana bir soru sordum .İstediğimi almadan buradan çıkamazsın küçük ."

"Lütfen gitmeme izin verin.Ben sizi tanımıyorum ,siz de beni tanımıyorsunuz . Nasıl teklifini kabul edebilirim?"

Kolumdan tutup beni kenara çekip kapıyı açtı.Bana koridoru gösterdi parmağıyla...

"Sen beni görüp odama girmeseydin.
Diğer odalardan birine gitseydin sana ne yaparlardı bunu düşündün mü hiç?"

Bana bağırarak söyledikleri ile aklıma gelen düşüncelerle yerimden sarsıldım.