Kendimden Nefret Ediyorum;

3.5

Üç Ay Önce

Onu daha fazla telaşlandırmamak için kitabını önüme çekip kalemi elime aldım. Yüzümü görmemesi için onu dönmeden yazmaya başladım. Eğer yüzümü görürse ters giden bir şey olduğunu düşünürdü ve birilerinin ters giden bir şeyler olduğunu bilmesi işime gelmezdi.

" Dün gece Train'in iki sezonunu bitirdim sanırım vücudum çöktü 🥲"

Kitabı önüne ittiğimde sıkkınca verdiği nefesten bunu onaylamadığını anlamıştım.

"Bunu kendine neden yaptığını sorgulamayı bırakıyorum."

Başımı tekrar sıraya yaslayıp gözlerimi kapattım. Hayatıma devam etmeliydim . Babamın dediği gibi iyi olmalı ve hayatımı yaşamalıydım... Sadece mutlu olmalıydım ama annemin çığlıkları kulağımda uğuldarken, onun donuk bakışları gözümün önünden bir an bile gitmezken bu zordu...

"Sana lolopop alayım mı?" Önüme itilen kağıtta yazanları okuyunca kıkırdadım. Saran'la çocukluktan beri arkadaştık , bizi o tanıştırmıştı ve onun yokluğunda Saran beni bir gün bile yalnız bırakmamıştı ama şu an yaşadıklarımı ona anlatamamıştım. Saran da herkes gibi onun yurt dışına okumaya gittiğini sanıyordu.

"Bana sert bir kahve almalısın." Kitabı önüne ittiğimde zil çalmıştı.

"Çocuklara kahve yasak gece uyuyamazsın sonra."

Bunları yazıp ayaklanırken Hale'yi de yanında götürmüştü. Gitmelerini fırsat bilip sınıftan çıkarak lavaboya gittiğimde karşılaştığım yüzlerle arkamı dönüp gidecekken duyduklarımla duraksadım.

"Sizin ailede kaçmak adetten sanırım." Tüylerim diken diken olurken arkamı dönüp gözlerine baktım. Aylin insanları arkadan vurmayı bilen biriydi. Ama çizgiyi aşmıştı.

"Ne dedin sen!"

"Sen de Den-" Sözünü tamamlayamadan saçına asılmamla çığlığı basmıştı arkadaşları üzerime gelirken onu duvara savurup üzerime gelen kızlara yöneldim.

Kızın ikisi kollarımı tuttuğunda Aylin düştüğü yerden kalkmış üzerime geliyordu.

"Haddini aşma küçük sıçan artık yanında Merih yok!" Yanağıma tokadı geçirdiği an gerçekler yüzüme dank etmişti. Onlara vuramazdım, onlara dokunamazdım bile patlayan dudağından akan kanın ağızımda bıraktığı kötü tadı umursamadan tekrar önüme döndüm ve tekrar dayak yedim tekrar döndüm ve bir kez daha vurdu.

"O benim!" Eli bir kez daha kalktığında kolundan tutulup geriye savrulmuştu. Ural'ın yüzü görüş alanıma girerken. Kızlar geri çekilmişti. Kapşonlumu kafama geçirip elini kafamın üzerine koyarak beni ilerletti. Başım eğik olduğundan yüzlerini görmesem de insanların fısıltılarını duyabiliyordum.

"Yine kıskançlık krizine girmiş."

"Merih'in onu terk etmesini hala hazmedememiş anlaşılan."

"İyice kafayı yedi."

Ural'ın adımlarının durmasıyla tüm fısıltılar susmuş yerlerini hızla uzaklaşan adım sesleri almıştı.

Bir süre daha yürüyüp yukarı çıkmış ve çatıya varmıştık. Kapıyı açıp içeri girdiğinde dolan gözlerimi silip arkasından çatıya çıktım.

Maslardan birine oturmuş bana arkasını dönmüştü, başı gökyüzüne dönükken gözleri kapalıydı.

Duvara yaslanıp onun gibi gözlerimi yumdum. Ural bana asla ne olduğunu sormazdı. Sadece beni uzaklaştırır ve beklerdi.

"Merih için kavga etmedim."

"Hıhım."

"Onlara karşılık bile vermedim."

"Hıhım."

"Sadece yoruldum, insanların fısıltılarından Aylin'in saçmalıklarından, uykusuz geçirdiğim gecelerden..." Onun yokluğundan, Merih'in tehditlerinden, babamı beklemekten ve annemin düzeleceğini ummaktan. İçime akan yalanlardan ve yaralardan.

"Yoruldum be Ural." Duyduğum tıkırtıyla gözlerimi açtım. Ural masadan kalkmış ve karşıma ayağa dikilmişti başını yana eğmiş ifadesiz gözlerle yüzümü süzüyordu.

"Hıhım."

Çatının kapısı gürültüyle açılırken Hale'yle Saran hızla içeri girdi.

Ural geri çekilip uzaktaki bir masaya yaslanırken Hale kollarını omuzlarıma koydu.

"Ne yaptılar sana?!" Yüzü dehşete bürünmüşken Saran'ın elleri iki yanda yumruk olmuştu.

"Abartmayın alt tarafı dudağım kanadı."

Hale'nin gözleri büyürken kaşları çatıldı.

"Alt tarafı dudağın mı kanadı resmen kızın beş parmağının izi çıkmış yanağına." Sonra gerisin geri dönüp sinirle söylendi.

"Ben bilirim o Aylin cadısına yapacağımı o kim oluyor da sana el kaldırıyor." Ben kolundan yakalayıp onu durdurduğumda sinirle söylendi.

"Bu yaptıkları yanına mı kalsın?!"