İYİ OKUMALAR
"Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim." Dediğinde Kuzey sırıttım. "Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin." Diye devam ettiğimde bir anlığına gözlerinin parladığına şahit oldum. Gözleri... Tanımlamasının neredeyse imkansız olacağı güzellikteydi. Ne o Asya? Aşık mı oluyorsun sen? Ne de olsa bu dünyada imkansız diye bir şey yoktu.
"Sana söylemiştim!" Diye cırladı. Anlamaz gözlerim çehresinde dolaşırken, yüzünü ezberlemek istercesine bakıyordum. "Sana senin de bir ruhunun olduğunu göstereceğimi söylemiştim!" Söylediği ile dudaklarımda, buruk bir tebessüm oluştu. "Eğer," dedim kısık bir sesle. "Bir ruhum olsaydı, evlatlık olduğumu hissetmez miydim?"
Söylediğim ile gözlerinde ki hayal kırıklığı ile karşılaşmak zorunda kaldım. Gözlerimi, gözlerinden çekerek ellerimi izlemeye başladım. Gözlerim istemsizce doluyordu.
Omzumda Kuzey'in elini hissettiğimde, bakışlarımı tekrar ona çevirdim. "Hadi ama," dedi sitem edercesine. "Asma şu güzel suratını." Gözümden akan bir yaşa engel olamadım. Ve o bir yaş, türedi, türedi ve türedi...
Gözümden akan yaşlar harici, boğazımdan kaçan hıçkırıklara da engel olamıyordum. Gözlerim buğulu görüyordu.
Gözyaşlarımı elimin tersiyle silip, Kuzey'in suratına baktım. Ona baktığım an sanki içinde bir boşluk oluşmuştu. Asya bana mı öyle geliyor. Yoksa Kuzey'in gözleri mi dolmuş?
Mavi gözlerinde ki ıslaklık, o kadar güzel görünüyordu ki... Sanki her an kristale dönüşebilecek gibiydi...
"Yapma," diye fısıldadım. "Ağlama." Diye de emrettim sonrasında. Bir an ne oldu bilmiyorum ama, Kuzey beni o kadar hızlı kendine doğru çekmişti ki... Bana sıkı sıkı sarılırken güldüm. "Bana bu kadar aşık olduğunu belli etme," dedim. Dalga geçiyordum.
"Ben sana aşık değilim ki." Dedi o da gülerek. "Ben bir peri masalına aşığım." Söylediği ile dudaklarım şaşkınlıkla aralandı. Sonra ise istemsizce dudaklarımın kenarları kıvrıldı. "I'm in love with a fairytale," diye fısıldadım bende. "Even though it hurts," dediğinde Kuzey, bakışlarımın donduğunu hissettim.
Yavaşça ondan ayrılarak, bakışlarımı kaldırıma çevirdim. Madem canını acıtıyorsun ne diye sana iyi davranıyor? Vicdan yapıyor herhalde!
İç sesime kulak vermeyip, ayağa kalktım. Donuk bakışlarımı suratına çevirip, gülümsemeye çalıştım. Beceremedin Asya!
"Dolaşmaya gidiyorum ben," dedim kısaca ve arkamı döndüm. Arkamdan bir şeyler dediğini duydum ama aldırış etmedim. Dinlemedin bile Asya. Ne dediğini anlamadım senin yüzünden.
Hava çok soğuktu üşüyordum. Yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm. Sonunda bir banka oturmaya karar verdim. Hiç bir şey düşünmek istemiyordum. Acaba gerçek ailen kim Asya?
Benim tek bir ailem vardı. Beni büyüten ve her daim yanımda olan ailem. O halde neden canın bu kadar çok yandı?
Küçüklüğümden beri inandığım ve bana biç bir zaman yalan söylemeyen ailem bana yalan söylemişti. Abilerim, ablalarım bana kardeşim demişti ama bu sadece bir yalandı. Hem de büyük bir yalan.
Annem, babam bana kızım demişti. Yalandı. Hepsi yalandı.
Kuzey de bana her zaman yanımda olacağını söylemişti. O da yalandı. Şuan benim yanımda değildi. Sen çocuğu bıraktın Asya!
"Yalan değil," dedi arkamda ki bir ses. Şaşkınlık içinde arkamı döndüm. Kuzey arkamda ki ağaca yaşlanmış, kollarını bağlamış, sırıtarak bana bakıyordu. Yüzümde ki ifadeyi görünce ufak bir kahkaha attı.
"Sen nereden duydun!" Diye bağırdım şaşkınca. "Her şeyi duydum," dedi bilmiş bilmiş. "Müneccim misin oğlum sen?" Dedim tekrar dehşet içinde. "Hayır hepsini sesli söyledin ama fark etmedin bile." Dediğinde bende kollarımı birbirine bağlayarak arkamı yaslandım.
Kuzey önden dolaşmak yerine, bankın başından tutarak atladı. Yanıma yerleştiğinde, bacak bacak üstüne attı hiç bir şey olmamış gibi.
"Ee okullar açılıyor bu hafta," dediğinde gözlerimi kocaman açarak suratına baktım. "Bu hafta mı?" Kuzey ise gülerek kafasını salladı. "Ben bu metal sağlıkla ne okulu, eve bile gidemem!" Dedim ağlamaklı bir sesle. "E bizde kal!" Diye bağırdı bir anda.
Gözlerimi devirerek karşılık verdim. Kuzey gerçekten iyi biriydi. Bana acılarımı unutturmaya çalışıyordu. Ve başarıyordu. E sen trip atıyordun?
İç sesime de göz devirdiğimde, Kuzey tekrardan kahkaha attı. "Peri kızı ya!" Dediğinde yine göz devirdim. Bu çocuk gitgide ergenleşiyordu.
"Ergenleşmiyorum tatlım." Dedi inanılmaz güzel bir ses tonuyla. "Sadece bir peri masalına aşığım..."
Ben geldim.
Nasıldı?
Okullar nasıl?
Sizi seviyorum, öptüm.
Ig/ derineslemyazici
Sınır: Oy, 70/ Yorum, 50 (lütfen yorumlar kitap ile ilgili olsun)
