bölümü düzenleyip tekrar attım kusura bakmayin💓
woosan etiketinde 5. olmustu fic sevinmistim ama 31e düşmüş osmanlı böyle düşmedi üzüldum(sunday san yuzunden yaşattığım sinir krizleri icin kusura bakmayin arkadslr. san cok hastalikli bi kisilik yapacak bir sey yok)
---
wooyoung hayatında bundan bin kat daha zor zamanlar geçirmiş olsa da en çok uyanmak istemediği sabaha uyanmıştı. uyanmasına rağmen gözünü açmak istemiyordu.
dün gece neler yaşandığını her detayını kadar hatırlıyordu. kendinden, olduğu yerden, yanında mışıl mışıl uyuyan san'dan tiksindi.
wooyoung, san uyanmadan bir an önce yataktan kalkmak için haraketlendi. kıyafetlerini ararken komidinin üstündeki ilaç kutularını fark etti. bu sefer uyuşturucu değildi. antidepresan olduğunu düşünerek çok sorgulamadı.
ilaçlar ona eski anılarını hatırlatmıştı. bir zamanlar antidepresan içmeden kendine gelemiyordu. adeta bir uyuşturucu bağımlısı gibi o da ilaç bağımlısıydı.
aslında bu durumu atlatmıştı ama artık tanıştığı aptal çocuk yüzünden uyuşturucuya bağımlı hale gelmişti. eski haline dönmesinin tek sebebinin san olması ama san'dan hiç bir şekilde kopamadığı gerçeği bir tokat gibi çarptı yüzüne. daha fazla bu evde durmak istemedi çünkü biraz daha kalırsa yine san'ın etkisine kapılacaktı. yatakta dikleşmiş nasıl hangi bahaneyle gideceğini düşünürken beline sarılan bir el hissetti.
"gitme wooyoung yat hadi yanıma"
"daha kursa yetişeceğim gitmem lazım"
san, yeni uyandığı için sersem olsa da wooyoung'u yatağa çekip, kafasını göğsüne yatıracak gücü kendinde bulabildi. bir yandan kolları arasındaki çocuğun saçlarıyla oynarken bir yandan uyumaya devam etmeye çalışıyordu.
ama wooyoung uyumaya devam etmek yerine düşüncelere dalmıştı. tiksinti hissi gözünü yaşlarla dolduracak kadar güçlüydü. san'ın kollarının arasında olmasının verdiği iğrenç huzurla umursamadan göz yaşlarını akıtmaya başladı.
ağladıkça tiksinti hissinden kurtulacağını sanıyordu veya san'dan ufak bir merhamet belirtisi göreceğini.
san wooyoung'un ağlamaya başladığını fark edince ellerini yanaklarına yerleştirip baş parmağıyla wooyoung'un göz yaşlarını sildi.
"neden ağlıyorsun bebeğim?"
cevap vermedi. dün san'ın ona yaptığının aynısını yapıyordu. san'ın yanağına koyduğu elleri geri çekti. şu an son istediği şey san'ın ona herhangi bir temasta bulunmasıydi.
ilk başta wooyoung'a yumuşakça yaklaşan san, itilen elini karşısında ağlayan çocuğun ensesindeki saçlarına sertçe yerleştirdi. wooyoung'un dokunuşunu reddetmesi, san'ın sinirlerini bozmuştu.
"moralim bozuldu sadece öylesine ağladım bir şey yok"
---
wooyoung
yunho
gelip beni alabilir misin
yunho
noldu amk
iyi misin
wooyoung
sorgulama lütfen
bir an önce gel
yunho
tamam konum at
geliyorum 10 dakikaya
☆☆☆
tokyo japonya
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sunday // woosan
Fanfic!fic uyuşturucu kullanımı içerir! wooyoung ingilizce kursunda gördüğü çocukla konuşmaya başladı. en kötü ne olabilirdi ki?
