Zawgyi
"မမ...သူေဌးနဲ႔ ဟိုေကာင္ေလးနဲ႔က ဘာေတြလဲ..."
"ဘယ္ေကာင္ေလးလဲ..."
"တေလာက တရားဝင္ဝန္ထမ္းျဖစ္သြားတဲ့ ေနသစ္ဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ေလ..."
အတင္းေျပာေနတဲ့ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ကြန္ပ်ဴတာဆီ အာ႐ုံေရာက္ေနတဲ့ ေနသစ္ကို အတူလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ သူတို႔ေျပာလက္စစကားဆီ ျပန္ေရာက္သြားသည္။
"အရင္က အဲ့ေလာက္မသိသာေပမဲ့ အခုေနာက္ပိုင္း တအားသိသာလာတယ္...႐ုံးလာလည္းအတူတူ ႐ုံးျပန္လည္းအတူတူပဲ..."
"ငါၾကားတာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က stateေက်ာင္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုပဲ..."
"သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာနဲ႔ပဲ အဲ့လိုေနၾကေရာလား...ဒါက အလုပ္ခြင္မွာေလ မမရယ္..."
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေနသစ္ကို မေငးၾကည့္ဘဲ မေနႏိုင္ေပ။
အလုပ္ထဲအာ႐ုံစိုက္ေနတဲ့ေနသစ္ကလည္း သူ႔ကို ဝိုင္းၾကည့္ေနတာကို ခံစားမိတာမို႔ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ သူတို႔ဌာနက မန္ေနဂ်ာမမနဲ႔ စီနီယာမမတစ္ေယာက္ သူ႔ကိုၾကည့္ေနၾကတာပင္။ ဘာလို႔ၾကည့္ေနၾကမွန္းမသိေပမဲ့ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းျပန္ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကလည္း ျပန္ၿပဳံးျပတယ္ဆိုေတာ့ ဘာမွေထြေထြထူးထူးရွိေလာက္မည္မထင္တာေၾကာင့္ အလုပ္ထဲပဲ ျပန္လည္အာ႐ုံစိုက္လိုက္ေတာ့သည္။
"ညီမက မမကို စိတ္ပူလို႔ ေျပာတာေနာ္...ေတာ္ၾကာ သူေဌးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို ပစားေပးခ်င္တာနဲ႔ မမကို မန္ေနဂ်ာရာထူးကေန ျဖဳတ္ခံရမွ ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနမယ္..."
မန္ေနဂ်ာမမ နည္းနည္းေတာ့ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားရသည္။ သူေျပာေနတာ မွားတာေတာ့မဟုတ္။ မန္ေနဂ်ာမမအေနနဲ႔ ဒီရာထူးမွာ ႏွစ္ေတြလည္းၾကာေနၿပီး ရာထူးတိုးျခင္းလည္းမရွိဘူးမဟုတ္လား။ သူေျပာသလိုသာဆို ဒီေနရာမွာ တဲတဲေလးရပ္ေနမိပါလား။
"မမ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ေရာက္ၿပီေလ...သြားမစားေသးဘူးလား...ညီမနဲ႔အတူ သြားစားမယ္ေလ..."
"မစားေသးဘူး...ဒါေလး လက္စသတ္လိုက္အုန္းမယ္..."
ကိုယ့္ေနရာအလုမခံရဖို႔ရာ အလုပ္ႀကိဳးစားရမည္မဟုတ္လား။
YOU ARE READING
ကိုယ့်ရဲ့ ကြက်တောင်စည်းလေး (ကိုယ့္ရဲ့ ၾကက္ေတာင္စည္းေလး)
Romanceတစ်နေ့မှာ ကျွန်တော့်အိမ်အောက်ထပ်ကို ကြက်တောင်စည်းနဲ့ကလေးလေးတစ်ယောက် ပြောင်းလာခဲ့တယ်.....
