Deniz artık uğramıyordu siyaha bir nedeni olmalıydı bunun ya da bir bahanesi.Denizi aradı siyah açmadı bir daha aradı yine cevap alamadı.Olumlu düşünemiyordu artık siyah.Çünkü aklında herhangi bir umut kalmamıştı onun.Siyah iyice şüphelendi aylardır çıkmadığı o evden tek arkadaşı,canından çok sevdiği denizin yanına gitmek için çıktı.Değerliydi deniz onun için.Koşarak onun evine gitti.Zili çaldı ve beklemeye koyuldu.Deniz kapının önüne kadar geliyor,kapıyı açmıyordu.Siyah bunu kapının arkasında az önce ağlanılmış hissi veren nefeslerden anlıyordu.Deniz oradasın biliyorum.Açsana kapıyı dedi.Deniz artık dayanamadı.Hızla kapıyı açtı ve açmasıyla seninle konuşmamız gerekiyor demesi aynı anda oldu.Siyah içindeki acılara rağmen gülümsedi denize sakin ol dedi birazdan tekrar tekrar yaralanacağını bilmeyerek.Deniz siyahı karşısına aldı.Çok heyecanlıydı belli ki bir olay olmuştu.Aylardır pozitif düşünemeyen siyah gülümsüyordu gözlerine arkadaşının.Sanki iyi bir olay olmuş gibi...Deniz siyaha çok üzgünüm beni affet.Sen benim canımdın ama ben bir can için diğer canımdan vazgeçtim dedi siyahın yüzü düştü birden.Deniz anlatıyordu.Ben artık seninle arkadaş olamam,hatta mümkünse bir daha görüşmeyelim.Zaten ben artık buradan da taşınıyorum.Bu olanlardan sonra yüzüne bakamam dedi.Siyah ne olduğunu anlamamıştı.Saf saf bakıyordu arkadaşının ağlamaklı olan yüzüne..
