Mini hikaye*
Angst~
Elinizdekilerinin kıymetini bilin çünkü hayatın sizden ne zaman alacağını bilemezsiniz. Bugün yanınızda olan şey yarın ellerinizin arasından kayabilir...
Bazen insan varlığın içinde yokluğu hisseder çünkü asıl yanında olması gereken şey yanında değildir. Bende hissediyordum yokluğu. O derin acıyı ve sızıyı iliklerime kadar hissediyordum. Özlüyordum,ağlıyordum ama nafile...giden geri dönmüyor işte. Sadece onun yanına gidebilmek için ölmeyi bekliyor insan.
Bugün günlerden 25 Ekim. Güzel sevgilimin doğum günü ve ben her gün olduğu gibi onun mezarının başındayım. 5 yıl olmuştu. Onu kaybedeli tam 5 yıl olmuştu. Onu kaybettiğimde 19 yaşındaydım şimdi 24 yaşındayım.
Bugün onun mezarına gelişimin son günüydü. Bir daha mezarına gelmeyecek hayatıma devam etmeye çalışacaktım. O olsa, oda böyle isterdi. Hep derdi zaten 'Bir gün bana bir şey olursa sen hep gül.' diye.
Elimde ki pasta ile mezarın yanına çöktüm. Hırkamın cebinde ki mumları çıkarıp pastanın üstüne dizdim. Yağmur çiselediği için zorda olsa yakmıştım mumları. Derin bir nefes aldım. Bugün ağlamıycaktım. Yine de gözlerim doluydu.
"İyi ki doğdun sevgilim. İyi ki hayatıma girdin ve bana aşkı öğrettin. Keşke bu kadar kısa zamanda gitmeseydin benden. Keşke daha fazla güzel anılarımız keşke daha fazla ufak atışmalarımız olsaydı. Keşke daha çok öpebilseydim dudaklarını. Seni öyle özlüyorum ki delirecek gibiyim. Keşke herşey rüya olsa ve bana geri dönsen...yine benim saçlarımı okşayıp öpücükler bıraksan. Sen öldüğünde gökyüzünde ki tüm yıldızlar sönmüştü benim için. Ay ışığını gizlemişti ama yeniden hayata tutunmaya çalışıyorum sevgilim. İkimiz için... bizim için. Seni seviyorum."
Hafif bir rüzgar esip söndürmüştü pastanın mumlarını. Gözümden bir kaç damla yaş akmıştı. Oturduğum yerden kalkıp elimdeki pastayı Minho nün mezarının yanına koydum. Mezar taşını son bir kez öpüp ordan ayrıldım.
~~~
Dün eve döner dönmez odama geçip günün geri kalanın da hep uyumuştum. Bugün hava düne göre güneşli ve daha güzeldi. Ahh tabi birde dondurduğum üniversite me başlıycağım gündü.
Yataktan isyan ederek kalkıp banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra saçlarımı taradım. Memnun kalmayınca geri bozdum saçlarımı ve odama döndüm.
Dolabımdan kıyafetlerimi seçip üstüme geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(OFFF OFFF JISUNGIEE)
Her ne kadar güneşli olsada Ekim ayında olduğumuz için havalar soğuktu. O yüzden kalın şeyler seçmiştim.
Çanta mı,tabletimi ve telefonumu alıp odamdan çıktım. Aşağıya indiğimde kahvaltının hazır olduğunu gördüm. Babam ve annem çoktan oturmuştu bile. Choi teyze ise beni görünce hemen masaya yeni servis açmıştı.
