Kill Me ~Minsung~

~What is the use of last regret?~

Bu bölüm biraz konuşmak istiyorum.

Başka ficlerde yazıyorum ama özellikle bu fici yazarken kendimi karakterlerin yerine koyuyorum duygularını hissederek acılarını hissederek yazıyorum

Jisungun Minho ya olan aşkını her hücreme kadar hissederek yazıyorum. Çünkü iyi biliyorum aşk acısının ne olduğunu.

Bu fici artık okumanız yada okumamanız önemli değil çünkü ben bu fice içimi döküyorum

Şimdi keyifli okumalar ve bölümü Luminary ile yazdım.

☆☆☆☆☆

Karşımda ki taksiciye baktığım da onu tanımam uzun sürmemişti. Minho yu lavabo da arayan adamlardan biriydi.

Taksiden inmek için hızla hamle yapmıştım ama taksinin kapısının önünde de başka bir adam duruyordu.

Elim ayağım birbirine dolanmıştı. Ne yapacağı mı bilmiyordum.

Ön koltukta ki adam inip beni arabadan çıkarmaları için emir verdi. Arabadan çıkarmak için adam kapıyı açtığında arabanın diğer tarafına doğru sindim.

Kapıyı açıp kaçmak istiyordum ama hiç çekinmeden beni vurabilirlerdi. Yine de hiç bir şey yapmadan teslim olamazdım.

Tüm cesaretimi toplayıp adam elini bana uzatamadan kapıyı açtığım gibi arabadan hızla indim.

İlk indiğimde tökezlesem de tüm hızımı kullanarak koşmaya başladım. Şehir dışındaydık. Gidebileceğim bir yer yoktu belki ama haber verebilirdim.

Arkama anlık dönüp baktığımda peşimden koşan iki adamı gördüm. Daha da hızlanıp telefonumu cebimden çıkardım.

Felixe sesli bir mesaj attım.

"Felix yardım edin!"

Beni yakaladıklarını telefonumdan kurtulacaklarını bildiğim için mesajın gittiğinden emin olduktan sonra koşarken telefonumu rastgele bir yere fırlattım. En azından buraya kadar beni bulabilmeleri gerekirdi.

Yolu mu keskin bir manevra ile kesen araçla olduğum yerde kaldım. Koşarken nefes nefese kalmıştım.

Arkama baktığım da diğer iki adamın da çoktan geldiğini gördüm.

"Pekala... ne istiyorsunuz benden?"

"Bunu bizden daha iyi biliyorsun güzelim. Yalan söylemenin bedelini ödeyeceksin."

"Ben hiç bir şey yapmadım. Bırakın beni gideyim."

"Ahh tabi tabi~ Alın şunu!"

Arkamda ki iki adam hızla yanıma gelip beni tutmuştu. Biri beni tutarken diğeri bayılmak için ağzıma bez bastırıyordu.

"Nazik olun."

Son duyduğum ses ile gözlerim istemesem de kapandı.

Minho dan

Hastane odasında gözlerimi açtığım da afallamıştım. Karşımda oturan Chan i gördüğüm de Jisung ile yaşadığım karşılaşmanın gerçekliğini sorguladım.

"Ben nasıl geldim lan buraya?"

"Jisung sayesinde."

"Rüya değildi yani?"

"Evet değildi Minho. Arkadaşları da, o da çok zorladı bizi."

"Peki Jisunf burda mi?"

"Hayır. Gitmesi için biraz kalbini kırdım ama böylesi gerekliydi."