ဒီအခန်းမှာ မှောင်တာလေးတေပါမှာမို့ မဖတ်ချင်ရင် မှောင်တဲ့အခန်းလေးကို ကွက်ပြီးကျော်သွားလို့ရပါတယ်🙏🙏
"နင်ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း သူရိန် ငါနင့်ကို ယုံလည်းမယုံသလို နင့်ဆီ ဘယ်တော့မှ ပြန်လာမှာမဟုတ်ဘူး"
"ငါတောင်းပန်ပါတယ် နွေဦးရာ ကျေးဇူးပြုပြီး"
"နင်ငါ့ကိုတောင်းပန်စရာမလိုဘူးလို့ပြောနေတယ်လေ! အခုလွှတ်နော်!!"
"မရဘူး မလွှတ်ဘူးနွေဦး"
"ငါလွှတ်လို့ပြောနေတယ်နော်💢💢!!"
"မလွှတ်ဘူးဟာ"
"သက်ထားးရေ! ကယ်ပါဦး ငါနင့်ကိုလိုတယ် သက်..ထား"
*ဟင် နွေဦး ငါ့ကိုခေါ်နေတာလား ဘာတွေဖစ်နေတာလဲ မဟုတ်ဘူး ငါဒီလိုအချိန် မှာငိုနေရမှာမဟုတ်ဘူး ဘာဖစ်နေတာလဲ ကြည့်မှရမယ်။ ဟင် နွေ...ဦး*
"နွေဦးကိုလွှတ်လိုက်"
(နွေဦးကတော့ သတိလစ်တော့မဲ့ စဲစဲဖြစ်နေပါပြီ)
"မင်းကဘာကောင်မို့လို့လဲ"
"ငါဘာသာ ဘာကောင်ဖြစ်ဖြစ် ဟိုက မင်းကိုလွှတ်ဖို့တောင်းဆိုနေတာလေ💢! မင်းက အတ္တသမားပဲ မင်းရဲ့ ရွံစရာလက်တွေကို နွေဦးဆီကဖယ်လိုက် ပြီးတော့ ရှိနေတုန်းမှာ တန်ဖိုးမထားပဲ ဝေးတော့မှ လာနောင်တရမနေနဲ့ "
(သူရိန်ကတော့ သူ့အတွေးတွေနဲ့ သူ့ကို ပြန်ဝါးမြိုသွားပြီး အဲ့နေရာမှာပဲ ပြိုလဲကာ ငေးငိုင်နေပါတယ်)
"နွေဦးရလား??! နွေဦး?"
"ဟင် သက်ထား.. ငါ"
(ထိုအချိန်မှာပဲ နွေဦး အိပ်ပျော်သွားပါတယ်)
"မင်းကိုသေချာပေါက် ကာကွယ်ပေးမယ် စိတ်မပူနဲ့"
( သက်ထားနွေဦးကို ပွေ့ချီကာ နှစ်ယောက်သား အိမ်ပြန်လာကြပါတယ်)
(သက်ထားနွေဦးကို နွေဦးရဲ့ အခန်းကုတင်မှာ အိပ်စက်အနားယူခိုင်းစေပြီးပြန်ထွက်မယ်အလုပ် နွေဦးက သက်ထားရဲ့လက်ကိုဆွဲထားပါတယ် ပါးစပ်ကလဲ မသွားပါနဲ့ မသွားပါနဲ့လို့ ယောင်ဝါးဝါးပြောဆိုနေကာ)
YOU ARE READING
အနမ်းတစ်ပွင့်🌹
Romanceလောကကြီးကရှုပ်ထွေးတယ် ဘယ်အရာမှတရားမျှတမှုဆိုတာမရှိဘူး ဒါပေမဲ့ မင်းနဲ့အတူဖြတ်သန်းနိုင်ရမယ်ထင်ထားတာ မင်းငါ့ကို လှည့်စားခဲ့တယ်
