4. BÖLÜM

92 11 0
                                    

Korhan malikhanesi

Yazarin anlatımıyla :

Ailenin bütün üyeleri yeni günün aymasıyla sofraya oturmuslardı. Masada sadece çatal bıçak sesleri vardı. Herkez önündeki yemekle ilgileniyordu. Sevgi hanım oğullarına şöyle bı baktı. Gözleri Can'da durdu. Ona üzgün gözlerle baktı. İzlendiğini hisseden Can kafasını kaldırıp masaya baktı. Masanın başında Zemheri beyin yanı başında oturan Sevgi hanımı gördü. Sevgi hanım kendisine bakan Can'ı görünce içten bir gülümseme sundu. Ama Can boş gözlere bakarak göz devirip kahvaltısına kaldıği yerden devam etti. Sevgi hanım'ın gülen yüzü yavaş yavaş düştü. Derin nefes alıp geri tabağına döndü.Sabah sessiz geçen kahvaltıdan sonra herkez evin büyük salonunda oturdular. Günlerden pazar olmasının faydasıyla tüm ev halkı evde beraber vakit geçirmek ve bununla ilgili planlar yapıyorlardı.

Tabiki Can bu planlar içerisine dahil olmak istemeyerek hazırlanip kimseye haber vermeden evden çıkıp gitti. Tüm ev halkı sessizce kiminin elinde çay kiminin elinde kahve ve yanında Sevgi hanım'ın yapmış olduğu kurabiye, kek yiyorlardı. Evde bir Deniz eksikti oda hastaneden acil bir hasta için çağirilip evden gitmişti. Zemheri bey sessizliği bozmak amaçlı en büyük oğluna dönerek soru sordu;

- Bora oğlum sana gönderdiğim belgelere baktın mı?

- Evet baktım baba.
diyerek babasına bakmaya başladı.

-Oğlum ne diye suratıma ölü balık gibi bakıyorsun. Sadece bakmaklami yetindin ?
Desene ne düşündüğünü, bundan sonra nasıl bı yol izleyelim, planların neler, kabul edelim mi onlarida soruyorum.

Zemheri beyin azarlar şeklinde söylenmesiyle ev halkı güldü .

- Baba bı beklesen fikirlerimi, düşüncelerimi sanada aktarıcam.

- Ne bilim oğlum sen susup bana bakınca.

Gökhan oturduğu yerden söze atladı:

- Abi babamı hayla çözemedin mi ?

Sevgi hanım çayindan bir yudum alarak oğluna baktı.

- Oğlum daha ben kaç yıllık kocamı çözememişim abinmi çözücek.

Sevgi hanım'ın dediği şeyle herkez gülmeye başladı. Efe gülmesinin arasindan konuştu;

-Anneme katılıyorum .

Zemheri bey yanında oturan oğlunun ensesine bı tane geçirdi.

- Eşek spası seni. Sen hep ananı tutup, savunuyorsun zaten.

Zemheri beyin dediğiyle yine herkez gülmeye başladı. Efe ensesini tutarak sevgi hanım'ın yanına geçti. Hemen kollarını Sevgi hanım'ın ince beline sardı.

-Canım bir tanecik anam koru beni.
Sevgi hanım şevkat akan sesiyle konuştu;

- Çokmu hızlı vurdu baban olucak şahıs.
diyerek yandan yandan Zemheri veya kısık ve tehditkar gözlerle bakıyordu.

-Çoook bir an beynim sallandı.

Biraz duygu sömürüsü yapmaktan zarar gelmezdi değilmi?

Herşey yalanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin