'Fucking hell!' schreeuw ik door de hal.
Mijn hele arm ligt open en ik verga van de pijn.
'Luca!' schreeuw ik. Met pijn klim ik overeind.
Geen gehoor. Naast me en achter me liggen lijken. Mensen die ik nooit heb gekent.
Dan hoor ik met moeite een garagedeur opengaan.
'Luca!' schreeuw ik nogmaals. Ik zie zijn schoenen, zijn broek, trui en dan zijn hoofd achter de garagedeur verschijnen. Tijdens het rennen ben ik door mijn enkel gegaan.
Hij ziet het bloed op de grond liggen. Niet van de mannen, maar van mij.
'Jesus Chirst, Caro.' hoor ik hem zeggen. Hij komt aangerend en springt grappig over een paar lijken. Ik slaak een kreun van de pijn. 'We moeten weg.' zegt hij dan. Ik kijk op, dan weer naar mijn arm en dan weer naar Luca.
'Wat? Ben je blind ofzo? Je ziet toch dat ik half doodbloed?!'
'Luister, princes...-' ik onderbreek hem. 'Hou je bek, Luca. Je weet dat je me zo niet gaat noemen.' Met grote ogen kijkt hij me op en neer aan.
Het blijft stil. 'Hoezo moeten we gaan?' onderbreek ik de stilte.
Hij kijkt me even aan. 'Politie.' is het enige wat hij zegt. 'Motherfuckers.' fluister ik. 'Alweer?' zeg ik erachteraan. Hij knikt. 'Lopen.' zegt hij tegen me.
Ik wankel achter Luca aan met mijn rechterhand op mijn wond...
'
