Ik word wakker door de stralen die door het zonnescherm heen schijnen. De balkon deur staat gek genoeg op een kier. Waarschijnlijk heeft Luca er een sigaret op gerookt en vergeten achter zich dicht te doen. Luca slaapt nog. Ik kom mijn bed uit, trek mijn pantoffels en badjas aan en loop richting de woonkamer. Jesse zit aan de keukentafel met een laptop en een kop koffie voor zich.
'Zo, jij bent vroeg wakker.' gaap ik. Hij zit al in de kleren, ruikt fris. Door zijn natte haren zie ik dat hij al gedoucht heeft.
'Ik heb even een rondje gerent.' zegt hij.
'Zo...Ook al hardgelopen? Hoe vroeg was je wakker dan?' vraag ik. Ik pak een mok uit een van de keukenkastjes om er koffie in te schenken.
'5 uur ging de wekker.'
Ik zucht terwijl ik de koffie in de mok schenk.
Als ik ga zitten klapt hij zijn laptop dicht.
'Wilde nacht gehad, of niet soms.' grijns hij. Ik kijk hem verward, maar ook met een schuldige blik aan.
'Heb je ons gehoord?' vraag ik.
Hij knikt.
Ik zucht en neem een iets te grote slok van mijn koffie.
'Dus..,' begint Jesse, vrolijk timmert hij op tafel,' wat is de planning voor vandaag?'
Ik slik mijn te grote slok door. 'Nou...'
Net als ik wil vetellen, hoor ik de slaapkamerdeur over het tapijt openschuiven.
'Goeiemorgen.' zegt Luca.
Ook Luca pakt koffie en komt erbij zitten.
Na wat gepraat hebben en mijn koffie op te hebben gedronken, komt Jesse weer met dezelfde vraag.
'Maar, Caro, ga door. Wat was de planning?' vraagt hij.
Luca glimlacht.
'Vandaag mogen we eindelijk onze hond ophalen.' zeg ik.
Jesse zijn ogen worden groot. 'Ahh, hoe heet hij...of zij? Wat voor ras?' vraagt hij.
Ik glimlach en zeg dat hij het wel te zien krijgt als we daar zijn.
Ik stap de badkamer uit. Ik draag een zwarte spijkerbroek met gaten bij mijn knieën. 2 donkerroden laarzen met een wit topje. Met daaroverheen een donkerrode, dikke jas tot mijn knieën. Mijn haar zit in een losse knot opgestoken.
Luca fluit naar me als hij me ziet.
'Ready?' zeg ik.
'Yes.' zegt Luca en hij draait de autosleutels om zijn vinger heen.
Jesse zit op de achterbank. Ik voel me een soort moeder met een klein kind op de achterbank.
We moeten wel even rijden. We zijn anderhalf uur onderweg. In totaal dus 3 uur.
Na een goed anderhalf uur komen we aan bij een klein, zwart geschilderd gebouw. Er staat heel groot op: 'Supermercato'.
Dat is Italiaans voor supermarkt.
'De supermarkt?' vraagt Jesse.
'Kom mee.' zegt Luca en hij stapt uit.
Het belletje rinkelt als we de winkel binnenstappen. De tegels glimmen en het ruikt naar kaas gemengd met zoute vis.
Achter de toonbank staat een dikke vrouw. Ze draagt een te strak topje. Ze heeft een sigaret in haar mond en kauwt tegelijkertijd een kauwgompje.
Ik loop een beetje rond en kijk naar de producten. Het verbaasd me niet eens als ik zie dat de melk over datum is.
'Zitten we wel goed?' fluister ik naar Luca.
Hij knikt.
'Kom maar mee.' zegt hij en hij loopt richting het magazijn.
Jesse kijkt verward. Ik weet nu zeker dat we goed zitten. Luca opent de grote deur naar het magazijn.
Ik kijk Jesse aan, zijn ogen worden groot.
Ik hoor honden blaffen als Luca de deuren opent. Achter de deuren zit een asiel. Geen gewoon asiel.
Ik zie een man, gekleed in het zwart, wat honden voeren. Zijn naam is Renzo.
Zodra hij ons ziet komt er een lach op zijn gezicht.
'Ahhh, ciao, Dante!' zegt hij blij.
'Cioa Renzo.' zegt Luca. Renzo spreekt Italiaans, ik ook. Maar gelukkig kan hij ook een beetje Nederlands. Het blijft altijd makkelijker dan Italiaans, ondanks dat ik aan beide talen gewend ben.
Renzo is 29. Dan werpt een blik op mij en Jesse.
'Cioa Bella signore.' zegt hij. 'Dag Caro.' zegt hij erachteraan en hij kust mijn hand.
Ik bloos. 'En wie mag deze giovanotto wel niet zijn?' zegt hij. Hij bekijkt Jesse van top tot teen.
'Jesse.' antwoord Jesse en hij geeft Renzo een hand.
Hij knikt en draait naar Luca.
'Caro, Dante, kom, kom, venire, venire!' zegt hij opgetogen en hij huppelt langs alle honden.
'Ik mag hem wel.' fluistert Jesse naar mij.
'Beter, houden zo, je wil geen ruzie met hem hoor.' antwoord ik.
Renzo verkoopt de duurste, mooiste en sterkste honden voor de maffia.
Luca en ik hebben er een gekocht die ons kan helpen bij zaken, maar ook voor de gezelligheid.
Renzo loopt verder naar achter en haalt een sleutelbos uit zijn zak.
Hij opent het hek. Er loopt een grote, zwarte hond uit. Als het een mens was, was het een maffiabaas. (Bekijk de bovenstaande foto.)
'En dit is Mauro. Een van de best getrainde, maar ook liefste honden die we hier hebben.'
Mauro kijkt me aan met 2 prachtige, sprankelende ogen.
Ik zak door mijn hurken. Mauro zet beide poten op mijn knieën. Hij is dan een kop groter dan mij. Zijn poten voelen sterk.
'Hai Mauro.' fluister ik. Ondanks dat hij er enorm uit ziet, zijn blik is prachtig.
'Dus, betalen?' zeg Renzo. Hij loopt naar achter, verder het "magazijn" in.
Onderweg terug in auto, met Mauro en Jesse op de achterbank, stoppen we bij een parkeergarage. 'Waar ga je heen?' vraag ik aan Luca als hij de verkeerde afslag neemt.
'Ff wat ophalen.' zegt Luca rustig. Ik blijf rustig voor me uitkijken terwijl hij de ondergrondse parkeerplaats rijd.
Als we daar aankomen word ons gevraagd door Luca om in de auto te blijven. Ik kijk Jesse aan die rustig naast Mauro blijft zitten. Luca stapt uit en loopt richting een zwart busje. Er staan 2 mannen voor. Ze hebben een tas bij zich. Mijn ogen worden groter als ik zie dat ze een wit zakje tevoorschijn halen.
Luca haalt een paar blokken met geldbriefjes tevoorschijn. Het is heel onduidelijk om het te zien vanuit de auto. Het lijkt op...cocaïne? Hij zou dat niet meer doen. Wat een lul! De mannen worden boos op Luca en trekken het geld uit zijn handen. Luca lacht. Wtf is er aan de hand.
'Waar zijn die gasten zo boos over?' vraagt Jesse en hij leunt over mijn stoel.
'Ik weet het niet...' Luca loopt vervolgens terug naar onze auto. Hij opent Mauro zijn deur.
'Dante!' roep ik als hij de deur open.
'Blijf in de focking auto, Caro!' schreeuwt hij. Hij trekt Mauro naar buiten en stuurt hem zonder pardon op de 2 mannen af.
'What the fuck!' roep ik. Mauro grijpt 1 van de mannen. De ander rent weg. Luca pakt de witte zakjes en loopt terug met Mauro. Hij stapt in en scheurt weg.
Ik zeg niks tegen hem. Jesse ook niet...
