James Potter birçok şeydi.
İyi bir atlet, sadık bir arkadaş ve Gryffindor'un altın çocuğu.
Victoria Atkinson içinse başkalarında nefret ettiği her şeydi. Küçüklüğünden beri ona empoze edilen değerleri somutlaştırıyordu. İşte tam da bu yüzden genç...
"Geceleri yıldızlar ortaya çıktığında, seninle geçirdiğim tüm akşamları hatırlıyorum."
s.s. (stephenstilwell)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ee, bugün için her zamanki kahvaltı mı? ." Victoria, Lily'nin başını banyonun kapı çerçevesinden içeri sokarken sorduğunu duydu. Diğer kızlar çoktan büyük salonda kahvaltı etmeye başladıkları için içeride bir tek onlar kalmıştı. Lily'nin geç uyanıp sabah hazırlanmak için acele etmediği günlerden biri olmasına karşın, en iyi arkadaşı bunun tam tersini yapıyordu. Saat altıda uyanan, yürüyüşe çıkan, duş alan ve ardından tozluk ve düz beyaz bir gömlek giyen Victoria, diğerlerinin uyuduğu zamanın geri kalanını yatağında bazı kâğıtları gözden geçirerek geçirdi. Son değişiklikleri yapmakla meşgulken, Dorca'nın arkasından uyandığını ve onu Mary'nin takip ettiğini gördü. Marlene, Lily'den 10 dakika önce uyandı, küçük bir elbise giydi, Victoria'ya sarıldı ve aceleyle aşağı inerek seçmelere katılacağını söyledi.
"Kahvaltı yapmanıza gerek yok. Ben yaparım. Seçmelere gelmeyi çoktan kabul ettin. O yüzden en azından yemeğini getirebilirim Kızıl Ninja..." diye cevap verdi Victoria. Lily'nin isteği, okul gibi hafif şeylerden bahsettikleri sabah konuşmalarının ardından geldi. Son bir göz kırpma ve fırlatılan yastıktan kaçma hareketiyle sarışın mutfağa doğru ilerledi.
Okul yılının ikinci Pazar günüydü ve bu da Quidditch seçmeleri anlamına geliyordu. Sanki yeterince işi yokmuş gibi, McGonnagle onu yeni Quidditch kaptanı yapmıştı. Yaklaşan O.W.L.'lerle birlikte babasının bırakmasına izin vereceğini ummuştu ama yeni görevinin haberi geldiğinde tüm umutları yok oldu.
Mutfağa doğru ilerleyen Victoria, otomatik olarak siyah ve sarı giysiler içindeki öğrencilerin toprak kokan ortak salonuna yaklaştı. "Her yıl aynı..." dedi bir ses eğlenerek ve Victoria gülümseyerek arkasını dönmeden önce. Karşısında duran Hufflepuff'ın saçları her zamanki gibi derli toplu duruyordu. Arkasında Holloway yazan kazağı her zamanki gibi aynı sıcak renkteydi ve daha arkasını dönmeden Victoria'nın ilk fark ettiği şey yine doğanın, taze taze çalkalanmış toprağın tanıdık kokusuydu.
"Evet. Her yıl seçmelerden önce mutfağa inip kahvaltı yapıyorum. Ama en iyi arkadaşlarımdan biri olarak gördüğüm bu adama... Merlin, bunu asla yapamıyorum. Garip, değil mi? ." Chris eğlenerek gülümsedi ve kollarını göğsünde kavuşturup ellerini ceplerine sokarak Victoria'nın yanında mutfağa doğru yürümeye başladı.
"Öncelikle, bu bir gelenek. İkincisi, seni takip etmek için ne kadar zaman harcarsam harcayayım biz en iyi arkadaşız. ." diye açıkladı kahverengi saçlı çocuk, Victoria'nın ağzından bir kıkırdama çıkmasına neden olan el hareketleri yaparak.
