3.Bölüm:DNA

2.6K 126 33
                                    


● ● ●

● ● ●

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

● ● ●

3.BÖLÜM : DNA

YAZ;

Odam da oturmuş olanları düşünüyordum.

17 yıl boyunca,

Her ağladığımda,

Her güldüğümde,

Her mutlu olduğum da,

Her üzüldüğüm de,

Hasta olduğum da,

Her doğum günüm de,

Her başarım da.

Yanımda olan ailem öz ailem olmadıklarını söylüyorlardı o siktiğimin hastanesi.

Neden?

Neden benim başıma bunlar
geliyordu.

Dışarda ki insanlar benim hayatımın şahane olduğunu düşünüyorlar.

Dış görünüşe göre yargılıyorlardı.

Her şey dışardan şahane gözüksede
içerisi zehir gibidir.

Üzüldüğümde kırıldığım da ve yıprandığım da bile yüzümde ki tebessümü eksik etmiyorum.

Etrafım da ki herkes benim yıkılmaz ve güçlü biri olduğumu zannediyor.Ama hayır öyle değil.
Her şey kolay olarak gözüküyor ama ben yinede dağılıyorum.

Beklediğim ya da istediğim şeyler benim istediğim kadar iyi olmuyor.
Her şey bir ilerleme içerisinde ama ben kendimi sadece bir andan diğerine geçiyor gibi hissediyorum.

Büyüyemiyorum...
Ben hiç bir zaman büyümedim ki...
Ailemi kaybettiğimde çocukluğumu da kaybettim.Ama içim de hala bir yerde bir çocuk var.
Ve o çocuk içimde acılar boğuşuyor.
Kötü yaşanmış ne varsa hala onların üstesinden gelmeye çalışıyor.

Ama yine de pes etmedim.

Hep ayakta durdum.

Güçlü olmayı başardım.

Ama yine de yıkılıyorum.

Yine kendi mi toparlıyorum.

Sekiz yaşındaydım hatırlıyordum. Annemin bana bir şeyler anlattığını.

YAZ ŞARKISIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin