SADECE SEN VE BEN

RAHAT BIRAK BENİ

Evet artık Cenk'ten nefret ediyorum.Ve şimdi tamamen yalnızım.Ama elbet bi gün önüme biri çıkar diye kendimi rahatlatiyorum.Cenk benim en yakın arkadaşıma çıkma teklifi eden biri olarak çıktı hayatımdan.Onunla aynı ortamda olmaktan kaçınıyorum.Benim yanıma geldiğinde gidiyorum.Cunku benden uzak dursun istiyorum.Artik canım fazlasıyla yanıyordu.En çok da nefret ettiğim o ayrıldık mesajı bu mesajı artık onun yüzünden kimseye yazamıyorum.Bu mesajı gördüğümde çok şaşırdım.Oysaki Oysaki...Anlatamiyorum oysaki çok sevmiştik.Daha ilk defa kalbimde böyle bir acı hissettim.Nefesim kesiliyordu sanki. Gözlerim ben den bağımsız çalışıyor gibiydi.Birden o gözümden akan yaşların arasında bulmuştum kendimi.O mesajı gördüğümde hani böyle küçük çocuklar parkta kaydıraktan kayacak olurlar ya bir anda aşağıya bakarlar ve korkup orda kitlenip kalırlar ,benim de öyle olmuştu biran da öylece durdum kaldım.Ölmek istedim.Değmeyecek biri için ölmek istedim.Sonra sabah oldu.Kalktım.Güneş perde gibi örtmüştü heryeri. Işınlarıyla süslenmişti evimizi.Dolabtan kıyafetlerimi aldım ve giydim.Sonra tuvalete gittim elime su alıp yüzümün her yerini çevreliyecek şekilde yıkadım.Saçımı sıkı bir topuz yaptım.Kahvaltı etmeden çıktım.Okula yere bakarak girdim.Sonra biranda birinin bana sarıldığını fark ettim.Elleriyle belimi kavradı ve beni kendine iyice yaklaştırdı. Parfumu direk dikkatimi çekti.Sertti ve sigarayla karışık geliyordu.Biranda ağlamaya başladığını fark ettim.Kendimi geriye çektim.Bir de ne göreyim??Bu Cenk.Ve ağlıyordu.Noldugunu sordum.Ve bana beni sevdiğini söyledi ayrılmak istemediğini .Ben de "Sen beni istesen bile ben seni istemiyorum.Rahat bırak beni."dedim.Sonra yanından ayrıldım.Aglamasi geçmişti biranda bu garipti.Sonra sınıfa gitmiştik.Onu görmedim.