drugs and schneider ✰ schneigen

gün ?⁵

Yaklaşık 5 ay önce, Toyohashi Devlet Yetimhanesi

"Sonunda ha."

"Ne sonunda?"

Solumdaki ranzanın alt kısmında uzanan kişiye döndüm.

"Sesli mi düşündüm?"

Cevap gelmeyince, tekrar tavana bakmaya başladım.

"Sonunda 18 oluyorum."

Ranza ve duvar arasındaki boşluğa uzanmış, bir paket sigara çıkarmıştı.

"Aman ne güzel..."

Elindeki sigarayı yaktıktan sonra konuşmasına devam etmişti.

"Benim daha 1 yılım var."

Güldüm.

"Evet ama benden daha aykırısın."

Tek kaşını kaldırarak bana bakmıştı.

"O elindeki şeyi asla içmem."

"Umurumda değil."

Beni takmıyordu. Ondan büyük olmama rağmen, aslında aramızdaki ilişkinin 'kardeş elemanı' bendim.

"Sen de içemeyeceksin! Benden sonra buraya gelen kişinin seni şikayet etmeyeceği ne malum?!"

Elindeki daha bitmemiş olan sigarayı söndürmüş ve iki elini kafasının arkasında birleştirmişti.

"Senin derdin ne Genzo? Tamam. 18 oldun."

"Bir derdim yok, Hyugaa."

Ranzada oturur pozisyona gelmiş, ayaklarımı aşağıya sarkıtırken odada göz gezdirmiştim.

"Bana bir hediyen yok mu yani?.."

Boş gözlerle bana bakarken, inatla devam etmiştim.

"Senpai'ne?.."

Hâlâ cevap vermiyor, susmamı bekliyordu.

"Şuradaki Junpei Hyuga figürünü alabilir miyim?"

Sessizliğini bozmuş, cevap vermişti.

"Seni öldürürüm."

"Kiyoshi Teppei?"

"Genzo!"

"Sadece abine bir hediye ver! Olmaz mı?!"

"Uyu, tamam mı?! Sadece uyu!"

-

"Genzo! Seni çağırıyolar!"

Kapıyı tıklamaya bile tenezzül etmeden içeriye giren güvenliğin peşinden gidiyordum. Yüksek ihtimâl artık bir yetişkin olmamla ilgili bir konu konuşulacaktı.

15-17 yaş aralığıyla ilgilenen genel müdürün odasına girmiştim ve o an içerisinde, hiç beklemeden konuşmuştu.

"Gidiyorsunuz."