" İyi geceler " dedi Thomas.
Ardından odada bulunan tüm çocuklar yarım saniyelik aralarla devam ettiler.
" İyi Geceler! "
Yetimhanede anne ve babasız bir yıl daha sona ermişti. Herkes buraya geldiği o lanet günü kutlamıştı.
Bir süre sonra herkes uyudu. Çocukların kulak tırmalayan sesleri ve çığlıkları kesilmişti. Fakat Thomas uyumamıştı. Kaybettiği anne ve babasını düşünüyordu. Yangında ölen... Yada en azından ona böyle söylemişlerdi.
" Annem ve babam gündüz vakti aynı yangında ölemez ya? " diye düşündü içinden. Duygusallaşmıştı.
" Muhtemelen babamın bir işi vardır. Annemde ev hanımıdır. "
Derin bir nefes aldı ve akan gözyaşlarını engelemeye çalıştı.
Ardından 3 aydır her gece gördüğü ve yüzünü karanlıkta seçemediği o takım elbiseli adamı gördü pencerede. Sanki ona gülümsüyordu.
" Benim Olacaksın! "
der gibi...
