ᴛʜᴇ ʟᴀꜱᴛ ʜʏʙʀɪᴅ [ Durduruldu ]

11, Family.

Yayınlanma Tarihi : 20.10.2023
11.Bölüm : " Aile. "

İyi okumalar dilerim!
Oy ve yorum yapmayı unutmayın!

•
•
•
•
•

B

u kasabaya geldiğimde aklımda pek bir şey yoktu. Çünkü babamın işleri yüzünden en fazla bir yıl sonra yeniden taşınırız sanıyordum ancak sadece 2 saat öncesinden beri aklımda hem çok fazla şey vardı hemde artık burada son anıma kadar yaşayacağıma emindim.

Hayat bazen şaka gibi gelebiliyordu ama bazı anlar o kadar gerçekti, ki gerçekliğini kabul ettiğim o saniyeden sonra hayatımın çoğunun yalan olduğunu farketmiştim. Bu çok acı vericiydi. Yalan olan hayatımdan her şeye rağmen mutluydum. Sakin, sorunsuz ve sıradan bir hayat...Her sabah güneşin rahatsız edici ışıkları ile uyanıp ailemle kavga ederek bildiğim o günler.

Hepsi birer yalandı.

Bu kasabadan uzaklaştığım an çok kötü şeyler olacağını bilmemek için aptal olmak gerekirdi. Çünkü buradaki insanlar-hayır...vampirler Lee Minho sayesinde Melez'lerin iyi vampirler olduğunu düşünüyordu ama ya dışarıdakiler?

Onlar uzun zamandır Melez görmemişti ve ona karşı olan insanların kötü söylemler çıkartarak çoktan kötü bir imaja sahip olmasına neden olmuştu. Gerçekler ortaya çıktığında bana ondan farklı davranmazlardı. Hayatım tehlikeye girecekti dışarıda ve en önemlisi onların dediği gibi vampirlere karşı vermem gereken büyük bir sorumluluğum vardı.

Şimdi ne yapmalıydım?

Annem sırf benim yüzümden istemediği bir aile tarafından işaretlenmişti. Doğrusu işaretlenme ile ilgili de bir şeyler öğrenmem gerekiyordu ve seve seve buradaki adamların bana bu bilgiyi vereceğini biliyordum.

Annemi oradan kurtarmak zorunda olduğum kesindi. Üzerimdeki yüke, yalanlara ve onca şeye rağmen o benim annemdi. Beni doğurmak, kurtarmak için kendi ırkından vazgeçen annemi... Henüz aile olduğu kişileri bilmesem de annemi kendi isteği dışında işaretlemişseler o kadar da iyi olamazlar, değil mi?

Ama neden benim annem? Benim Melez olduğumu nasıl anladılar?

Hala cevabı olmayan o kadar soru vardı ki.

Changbin ve Koruyucu'ları arkamda bırakıp mutfağa babamın yanına gittiğimde onun kendisine bir bardak su alıp, o suyu içtiğini ve ardından da bardağı tezgaha bırakarak başını eğdiğini ve derince bir nefes verdiğini gördüm. Bunca zaman kendi derdime düştüğümün ve onun bu konuda ne hissettiğini unutmuş olduğumun farkındaydım. Babam tüm hayatı boyunca annemle birlikte gerçeklerin ağırlığını benden saklamaya çalışmıştı. Ne kadar büyük bir yük olduğunu anlamak bile zor değildi. Ama annem ve babam buna bunca zaman boyunca göğüs germişti. Şimdi her şey ortaya çıktığına göre üzerindeki yükün biraz olsun hafiflediğini tahmin edebiliyordum.

Babam aniden arkasına döndü ve beni kapının ucunda görünce şaşkınlığını gizlemeden edemedi. " Christopher? "

Babama nazikçe baş salladım ve ona güven verici bir sıcaklıkta gülümsedim. Ona vermek istediğim güveni anlamış olmalı, ki şaşkın yüzü genişledi ve sırtını tezgaha saklayıp başını hafifçe yan tarafa eğdi. " Her seferinde bu kadar olgun oluşunla gurur duyuyorum, oğlum. Biliyorum öğrendiğin her şey, yaşadığın her şey senin için çok ağır. Ama olgunca karşılaşıp kabul ettiğin için seninle gurur duyuyorum. Annen de burada olsaydı aynısı derdi sana. "