ᴛʜᴇ ʟᴀꜱᴛ ʜʏʙʀɪᴅ [ Durduruldu ]

1, Town.

Yayınlanma Tarihi : 23.09.2023
1.Bölüm : " Kasaba "

İyi okumalar dilerim!
Oy ve yorum yapmayı unutmayın!

•
•
•
•
•

Christopher Bang.

Bir yere alışmak için önce o yerde biraz vakit geçirmek, gittiğin yerle ilgili anılar biriktirmek gerekir. Ancak ben! Evet, ben! Yine babamın durmak bilmeyen işleri yüzünden daha 1 ay önce taşıdındığımız Seoul'dan hiç bilmediğim ve tâ dağ başındaki küçücük bir kasaba olan Boseong kasabasına taşınmıştık. Daha önceden hep şehir olan yerlere gitmiştik ancak şimdiki yerimiz dağ başındaydı ve açıkçası bu beni oldukça geriyordu. Tanrı aşkına, sonuçta buradaki her şey çok doğal! Her an eve bir vahşi hayvan saldırabilir veya en kötüsü bir vahşi hayvan tarafından yenilebiliriz!

- Chan fazla abartıyorsun bence... -

Hayır, abartmıyorum! Şuraya baksana evler resmen ormanın içinde. Her şey olabilir her an!

Sizi onunla tanıştırmadım, değil mi? Kendisi küçüklüğümden beri benimle konuşan bir iç ses. Çocukluğumdan beri onu duyabiliyorum. İlk duyduğumda çok korkmuştum. Ancak artık o benim bir parçam. Ayrıca bazen zevkimizde benzer oluyor. Birlikte konuşup birlikte eğleniyoruz. Merak etmeyin, ben deli değilim.

" Burayı sevdin mi Christopher? " Annemin ön koltuktan sesini işittiğimde başımı camdan çekip anneme baktım. Önde oldukça eğleniyor gibi hali vardı. Bu kadının asla orman sevgisine anlam veremeyeceğim.

Gözlerimi devirdim ve başımı cama geri çevirdim. Bu sırada kulağıma babamın kalın sesi geldi. " Merak etme hayatım, yakında seveceğine eminim. "

Babam mutluluğu sembol eden bir kahkaha atsa da ben bu durumdan asla ama asla mutlu değildim.

" Burayı sevmedim ve sevmeyeceğim de. " İçimden gelen tam olarak buydu. Eh, söylememekte olmaz.

- Ailene karşı fazla sertsin. -

Beni istemediğim bir yere getirdiler. Bir kez olsun taşınırken bana sordular mı ki? Neden onlara karşı yumuşak olayım?

Babam ve anneme kısa göz attığımda mutsuz olduklarını anlamıştım. Onların elbette mutsuz olmasını istemezdim ama benim mutluluğum peki?

Yol boyunca sessiz ilerdikten sonra sonunda yeni eve gelebilmiştik. Babam ve annem arabadan inip eve ilerlerken ben istemsizce kendimi dışarı atmıştım. Ev güzele benziyordu. İki katlı ve şirin bir şeydi. Açıkçası bu beni biraz olsun mutlu etmişti. Çünkü hep şehirlere taşındığımız için evimiz ya villada ya da apartmanda olurdu ve bu nedenden istediğim çoğu şeyi elde edemezdim. Köpek veya kedi gibi. Hayvansever bir insanım sonuçta.

Eve merak ede ede girdiğimde annem beni gördü ve etrafına mutluluk saçarak baktı. " Evi sevdin mi? İstersen sana istediğin bir hayvanı alabiliriz. " 

Başımı salladım çünkü bu fikir fena değildi. Annem biraz daha sevinmiş gibi görünüyordu. Kutudaki eşyalara dönerken bana bir oda seçmemi söyledi. Bu yüzden bende evde gezmeye ve kendime bir oda aramaya başladım. Ev eski görünüyordu. Ama güzeldi de. Havası ve ortamı hoşuma gitmişti.