ဗီလိနျရှဈဇှငျးက ပနျးပှငျ့လေးလိုပါလား-Zawgyi (Ongoing)

အခန္း ၉

"ေအာင္ယဲြ႔က ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ဒီေလာက္ႀကီးအူေနရတာလဲ? ဗိုက္ဆာလို႔မ်ားလား?"

"မင္း... ဦေနွာက္ေလးလည္းသံုးပါဦး! ေအာင္ယဲြ႔က အစားက်ူးတဲ့သူမွမဟုတ္တာ!"

"ထ်န္းကုမ္က ရုတ္တရက္ႀကီး ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွမရိွဘဲ ရူးသြားသလိုျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့ သူ႔ကိုခ်ည္ထားတဲ့သံႀကိဳး‌ေတြက သူ႔ကိုထိန္းထားႏိုင္ပါ့မလား? ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကလည္း ဒီမွာမရိွဘူး! ေအာင္ယဲြ႔သာလြတ္လာရင္ေတာ့ အက်ိဳးဆက္က မေတြးဝံ့စရာပဲ!"

"ေတာ္ေသးတယ္ အမတရွန္က ဝိညာဥ္တည္‌ေဆာက္ျခင္းအဆင့္ကိုတက္သြားလို႔‌ေပါ့ ေအာင္ယဲြ႔သာသူ႔ကိုျမင္ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ေၾကာက္သြားမွာပဲ"
(🌊 - မရယ္ေသးဘူးေနာ္ 🤭)

"အမတရွန္ကို အခုလိုမ်ိဳး‌အားကိုးတႀကီးနဲ႔ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ထားရမဲ့ေန့ ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ငါတစ္ခါမွ ေမ်ွာ္လင့္မထားမိဘူး"
(🌊 - အရမ္းအားကိုးရတာ... ေခြးကိုစဖို႔ 🤧)

ထိုအခ်ိန္တြင္ ခ်င္းလင္ဂိုဏ္းသားမ်ား၏ မ်ားျပားလွေသာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို ထမ္းပိုးထားရေသာ ရွန္လ်ိႈရွန္းသည္ သူရွာေဖြေနေသာအေျဖကို ကၽြယ္ခၽြင္းျမစ္ကမ္းပါးတြင္ ေတြ့ရိွသြားေလသည္။

က်ိဳးရႊမ္လန္သည္ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးေပၚတြင္ တင္ပ်ဉ္ေခြထိုင္လ်ွက္ ျဖည္းၫွင္းစြာစီးေနေသာျမစ္ျပင္ကို မ်က္ႏွာျပဳထားေလသည္။ အရပ္မ်က္ႏွာေပါင္းစံု မ်ားျပားလွေသာ ဝိညာဉ္စြမ္းအားမ်ားသည္ သူ၏အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ပါးလႊာေသာျမဴခိုးမ်ားသဖြယ္ ဝိုင္းရံထားသည္။

အေနာက္ဘက္တြင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေရာက္ေနသည္ကို အာရံုခံမိေသာေၾကာင့္ က်ိဳးရႊမ္လန္ ခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္ေလသည္။ သူ၏ေဘးတြင္ခ်ထားေသာ ဓားရွည္ထံမွလည္း သတိေပးသံကဲ့သို႔ တခၽြင္ခၽြင္အသံထြက္ေပၚလာသည္။

ရွန္လ်ိႈရွန္း လွည့္ၾကၫ့္လိုက္သည္။

အျပာေရာင္အဝတ္အစားႏွင့္ ကေလးေလးသည္ ေခါင္းထက္တြင္ အစိမ္းေရာင္ၾကာရြက္ကို တင္ထားၿပီး ေလထဲတြင္ၿမွောက္၍ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကစားထားပံုရေသာ ေက်ာက္စရစ္ခဲအခ်ိဳ႕ကိုကိုင္လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားသည္။ ထိုကေလးေလးသည္ သူ႔အားေမာ့ၾကၫ့္၍ ပါးခ်ိဳင့္ေလးမ်ားေပၚသည္အထိ ႃပံုးျပလာသည္။ သူ၏ပံုစံေလးမွာ အင္မတန္မွပင္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာျဖစ္ေနသည္။