Essence of Yours

Chapter 3

                         ✧⁠*Essence✧⁠*                                                      

Sa mga malalabo kong mga paningin naaninag ko ang isang ilaw na nakatutok saakin nakakasilaw ito ngunit walang lakas ang katawan ko para harangan ito ng kamay ko tila ba paralisado ito wala rin akong maramdaman ni isa, at may mga sibilyan akong nakita diko sila mamukhaan dahil nasisilaw ang aking mga mata sa liwanag, nasa langit naba ako?. Ano bang nangyari sakin at wala akong maalala ni isang bagay ? Afterlife naba toh?

I woke up in the unfamiliar room diko alam kung bakit ako narito i just saw two people coming towards my direction, nakaramdam ako nang kaba, natatakot ako, sino ba sila?

"Es, ayos kalang ba, ano nararamdaman mo?" A middle-aged woman asked me, Ehh hindi ko siya kilala at sino si Es na tinutukoy  niya, naguguluhan ako ano bang nangyayari?

"Hello po, kilala kopo ba kayo?" As I said that words biglang napaatras ang babaeng kausap ko, para siyang nabigla sa sinabi ko, may mali ba akong nasabi sakanya,

"Essence, wag kang magbiro nang ganyan" The lady said that to me habang umiiyak siya, hindi ko alam kung bakit pero nalulungkot ako sa nakikita ko,

"Is that my name, Essence?, and if my prediction is correct, kayo po ba ang magulang ko?"naninigurado kong tanong

"Yes my daughter you are Essence Villamos and we are your parents" the lady  said while crying, and the man went out with a worried face,

"Just rest the doctor will be here to check you up, wag kang mag-alala nandito kami nang dad mo"
that lady who introduced herself as my mother said those words, well it calms me a bit kasi pamilya ko sila at bakas na bakas ang kanilang pag-aalala sakin, ngunit ang pinaka malaking tanong saakin ngayon kung sino ba ako? sino si Essence Villamos?.

After my thoughts the doctor came in "Hello Ms. Villamos, i have been your doctor since we admitted you to the ICU, I am Dr. Haiba your personal doctor, so i'm here to inform you that your body is not that stable, there are some scratches and wounds because of the accident however i'm here to inform you that you got an Anterograde amnesia.

When the doctor said that bigla akong kinalabutan sa narinig ko "Wait amnesia for real!??" I said it with a scared voice

"Yes ms. Villamos this type of amnesia can lose all memories of events that occur in your lives following a car accident, so you are having a hardtime to remembered what happened to you, but we are here to help you to recover" the doctor said with soft and pleading voice

Hindi ako makapaniwala sa  sinabi ng doctor lalo na sa aksidente na tinutukoy niya "Wait doc ilang araw, buwan, taon na ba akong andito sa hospital?" I ask him with despiration "it's been 1 year Ms. Villamos" after he said that like i felt goosebumps in my entire body, shoot one year akong walang malay na parang patay, after that conversation with the doctor iniwan niya narin ang silid kasunod nang mga magulang ko.

Parehong wala ang mga nagpakilalang magulang ko ngayon sa silid na ito, i'm still shocked about my condition, kaya nag nag iisip ako kung ano ba ang posibleng nangyari sakin, ngunit blanko ang isipan ko wala akong malala ni isa, sa pag mamasid ko sa silid nang hospital na kinahihigaan ko bigla kong napansin ang isang bracelet na nakapatong sa side desk ng kama ko.

Agad agad ko itong kinuha at pinag masdan, "It's so pretty" mga salitang lumabas sa sarili kong bibig, maganda ang bracelet simple lang ang design ngunit espesyal ito kung tignan, it has a ruby stones on it, ngunit sira ito at halatang napigtas, i guess it's my bracelet at nasira ito nung naaksidente ako that though lingered through my mind.

It took me a minute just to stare at the bracelet,
while i was looking at it my so called mother and father enter the room, "Sweetie the doctor said that's you're fine but still need to be monitored,and  your memory will eventually come back after some therapy" my so called father said that, "Sweetie do you want us to buy you a new bracelet, sira na kasi yang hawak mo"
My mom said, "No ma it's fine no need to buy me but i wanted this bracelet to be fixed" i said shyly

"Yeah we will fix it for you, so can you hand it to me" my mother said with pleading eyes while she extended her arm, "No, ma I guess I will keep this for a while" as I said, the lady smile expression dropped  "Well as you wish" she smiled.

Hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba sila eh wala naman kasi akong maalala ni isa but there is something odd about them hindi ko mapaliwanag but there is something wrong, pero wala akong magagawa i need to trust them magulang ko naman sila diba? Or sadyang hindi pa ako hiyang sakanila dahil i cannot remember because of my amnesia.

Nagising ako sa madilim na silid "Ahh Gabi na pala,nakatulog pala ako" bigla kong sabi sa sarili ko, nasa hospital parin pala ako, dali dali akong luningon sa wall clock at 2:56am na mag aalas tres na ng madaling araw, maliwanag naman sa kwarto ko dahil sa liwanag nang buwan,

While i was staring on the window of my room bigla akong may nakapang matigas sa bulsa nang hospital gown ko, kaya nilabas ko ito, it was the special bracelet mas lalo siyang gumanda nung nasinagan siya nang buwan. I cannot explain pero lalong naging especial ang bracelet like it has a connection to the moon.

I badly wanted to wear this bracelet kaso ayaw ko pa itong ipa ayos gusto ko munang maka alala bago ko pa ito ipaayos, ito nalang kasi ang huling bagay na meron ako bago ako mawalan ng memorya.

"You will be my lucky charm" I said those words with admiration, bigla kong naramdaman ang pandog ko kaya dahan-dahan akong tumayo para mag tungo sa banyo paika ika akong lumakad dahil hindi pa magaling ang katawan ko, pag katapos kong mag banyo, kinain nanaman ako ng kuryusidad ko,

At nag pasya akong lumabas sa kwarto ko, naglalakad-lakad lamang ako ng dahan dahan at malumanay sa hallway nang hospital dahil alas tres na nang madaling araw kaya tulog na ang ibang mga pasyente, maliwanag naman sa hallway kaso wala lang talagang tao.

Naglibot libot pako sa hallway at napunta ako sa main corridor at nakita ko ang mga nurses sa counter na may pinag uusapan wala naman akong balak na alamin pa yun, kaya nag lakad nako palayo sakanila at balak ko nang bumalik sa kwarto ko, "Ms. Villamos"

May tumawag sa akin, bigla rin naman akong humarap para malaman kung sino, isa sa mga nurses na nakita kong nag-uusap usap kanina lamang
"Huh?" Saad ko Hindi ko naman kasi alam kung anong sasabihin ko

"Anong ginagawa niyo rito dapat nasa kwarto na kayo"
Sabi niya nang may pag aalala "Well I was just taking my walk because I feel bored" I said that assuring her na walang dapat alalahanin.
Inalalayan niya ako pabalik ng kwarto ko however, on our way to my room i see a figure of a person inside the office room of Dr.Haiba hindi ako sure kung sino siya kasi nasa loob siya ng faded glass room,

Kaya napa isip din ako so i ask the nurse who is currently assisting me "Nurse bukas pa ba ang visiting hours?" I said finding a solution to my curious mind "No Ms. Villamos" she replied shortly, hindi na ako nag tanong pa ayoko na kasing maka abala pa sakanya.

Pagkatapos niya akong hinatid sa kwarto ko ay agad din naman akong nag pasalamat sa kanya,
Hindi naman ako agad agad na humiga sa kama I'm just being curious on something, ganito ba talaga ka curious si Essence, nature ko na ba talaga to?

Yes I'm having my delusional thoughts again, wala ehh need ko mag imbak ng memory nawala kasi lahat, I chuckled on my funny thoughs, while I was thinking about myself bigla kong naalala ang sinabi ng nurse wala daw visiting hours ngayon sabagay madaling araw ehh bat may mga tao sa kwarto ni Dr.Haiba diba and he did mentioned kanina siya ang personal doctor ko.

Impossible naman na may mga pasyenteng pumunta sakanya ehh may mga nurse na mag aasikaso sakanila at hindi naman rush hour ang hospital kaya impossibleng my visiting hours, what the hell grabe na ang pagiging overthinker ko ehh wala na ngang laman utak ko. Dali-dali na akong humiga sa kama ko at ipahinga ang katawan at ang isipan ko, until i just saw a dark surrounding and I drift to the dream land.

"I cannot do that Mr.Villamos I'm a professional here"

"I will pay you triple just do what we want please help us we want our essence to stay by our side"...