It's been two weeks since nung nagkaroon ako ng malay, at ngayon ay inaayos na ni daddy ang papeles para ma discharge nako at si mommy ay nag aayos ng mga gamit ko, at ako naman ay naka upo sa kama at pinag mamasdan lang siya habang nag aayos.
Naging panatag ang loob ko sakanila, mabait silang tao at wala naman akong nakikitang masama sa kanila pinapakita nila ang pagiging magulang nila saakin, ngayon ang araw na makakaalis nako sa hospital nato at tutungo sa bahay nila mama at papa,
well excited nakong makita ito, wala naman kasi akong maalala ni isang katiting, bigla nalang akong napatingin sa pinto nung bumukas ito at andoon si daddy na nakangiti "Es, okay kalang ba talaga or may nararamdaman kapa baka need mo pang mag stay sa hospital?" tanong niyang may pag-aalinlangan pa,
"Dad I'm truly fine don't worry" I said assuring him na okay na ako "Well if that's what you said" pag katapos niyang sabihin iyon ay may pumasok na nurse sa kwarto pamilyar nga siya sakin ehh pero diko nalang ininda ang mga tanong sa isipan ko.
Tulak-tulak ako ng nurse gamit ang wheelchair papunta sa parking lot kung nasaan ang sasakyan ni daddy, naunang naglakad sila mama at daddy at ako at ang nurse ang nasa likuran nila "Ayos kalang ba?" tanong ng nurse na medyo nawirduhan ako ang tono niya kasi ay parang kilala niya ako "Opo, ayos lang naman po" sagot ko naman nang may galang
"Mabuti naman kung ganon Ms. E..." bigla siyang natigilan
at bigla niyang tinulak ng mabilis ang wheelchair at nakita ko si dad na nakatingin sa direkyon namin, ramdam ko ang takot ng nurse kay dad.
"Essence dalian ninyo" sigaw ni dad saamin.
Inalalayan ako ni mama papasok ng kotse at nakita ko ang nurse na medyo lutang pa, parang may gusto siyang sabihin saakin. "Dad, wait" sabi ko kay dad na ready nang paandarin ang sasakyan "Why Es?"
Sabi niya naman na takang-taka "I wanted to thanks the nurse" giit ko naman
Binaba ni dad ang car window "Thank you, and don't worry I'm totally fine" I said those words to her para mapanatag ang loob niya, agad-agad ding tumaas ang car window at ang nurse ay hindi nabigyan nang pagkakataon para sumagot sa sinabi ko.
Tahimik ang byahe namin at si mama ay nasa tabi ni dad, at ako naman ay nasa back seat ng sasakyan bigla akong napatalon sa aking kinauupuan nung nagtanong si dad nang may seryoso at malalim niyang boses "Ka-close moba ang nurse nayon?" Tanong niya.
"Hindi po dad, I just thank her kasi she's doing her job" Saad ko naman "Well if that's want you said pero wag ka makipag usap sa mga taong dimo naman kilala" Sabi niya uli "Hon, wag mo masyado I pressure si essence" Sabi ni mama
"Ess are you comfortable ba?" Tanong niya habang nakabaling ang tingin niya saakin
"Yes ma okay lang naman po ako and dad is correct na dapat di ako kumakausap nang kung sino-sino even if they are professional"
Sabi ko naman pagtama ko sa sinabi ni dad.
After half an hour at pumasok ang kotse ni dad sa isang malaking gate "GOTH" nagulat ako nung nasabi ko ng malakas iyon "Yes Es we're here" Sabi ni mama.
Malaki at malawak ang mansyon ng Villamos kahit saang tanaw mo ay may makikita kang mga tanim na mga roses rito ngunit mas nangibabaw ang ganda nila dahil sa paglubog nang araw ang mga white roses ay lalong naging kaaya-ayang pagmasdan "Ma, sainyo niyo po ba lahat ito?"
tanong ko nang may pagkasabik "That white roses field that you see is all yours" Sabi niya naman pano ako magkakaroon ng ganyan karaming bulaklak, mahilig ba talaga ako sa white roses??
"Why ma, bakit naging saakin lahat yan" tanong ko na mas lalong nag paigting ng kuryusidad ko
"Es, White symbolizes purity while roses symbolize love, and other word our love to you is pure" Sabi ni dad pag papaliwanag niya,
"And favorite mo ang white, Lalo na ang roses" Sabi ni mama pag sesegunda sa sinabi ni dad
"Ohh that makes sense" Sabi ko habang tinatanaw ang mga rosas na sumasabay sa ganda ng takip silim.
Narito na kami sa mansiyon ng Villamos sinalubong kami ng sampung mga kasambahay, parang nasa red carpet lang ang entrance namin katulad sa mga napapanood kong palabas sa hospital, hiya at medyo natatakot akong yumapak sa mansiyon parang diko kilala ang lugar na to,
Inalalayan ako nang isang kasambahay sa pagtulak ng wheelchair ko at iba naman ay ini-akyat ang mga gamit ko "Hello!" bati ko sakanya, ngunit di siya umimik parang akong napahiya at tinikom ko nalang ang bunganga ko, narito nako sa harapan ng pinto ng kwarto ko,
ang kasambahay ang tumulong saakin upang maka upo ako sa malambot na kama, kasabay nang pagtulong niya ay agad-agad din siyang umalis,
"Ang sungit naman ni ate, diman lang ako pinansin kanina" Sabi ko sa sarili ko, tumayo ako sa kina uupuan ko at nag lakad ng paika-ika.
Nakakalakad naman ako ng maayos sadyang mapilit lang ang magulang ko kaya no choice I need to obey them nakakahiya naman kasi kung aayaw ako,
Makaluma ang istilo ng kwarto marami ring nakasabit na mga picture frame na puro bulaklak ang naka pinta, mahilig nga talaga siguro ako sa bulaklak sabay tawa ko sa sarili ko, napatigil nalang ako sa pagmamasid sa kwarto nang may kumatok sa pinto, si daddy
"Essence, it's time to take your meds" Sabi niya habang may dalang tray, agad-agad ko rin namang ininom para gumaling narin ako "Dad, bakit kayo pa ang nagdala saakin ng gamot, if you have a maid" Sabi kong naman, "It's not your concern anymore, ang importante ay naiinom mo ang gamot mo" sabi niya naman hindi na ako makapalag sakanya kaya tinikom ko nalang uli ang bibig ko.
Ilang sandali lang din naman ay umalis siya sa kwarto, at ako ay napapaisip kung sobra-sobra na ang pagtatanong ko, "Ayaw siguro ni dad ng maraming tanong" pagkasabi ko ng mga katagang yan ay nanlabo at unti-unting bumigat ang mga talukap ko.
Nagising nalamang ako mga mahihinang yabag sa kwarto ko at nakita ko ang isang kasambahay na naglalagay ng bulaklak sa isang clear vase "Good morning miss Villamos, pasensya na po kung nagising kayo sa ingay ko, utos po kasi ni Don. Villamos"
Saad niya "No it's fine, pero just call me Ess nalang po" sagot ko naman para hindi siya matakot saakin "Amm if i ask, mahilig ba talaga si essence sa bulaklak?" tanong ko sakanya baka sakaling alam niya "Opo, amm mauuna napo ako miss Villamos" Sabi niya habang nagmamadali palabas ng kwarto ko.
The hell ang weird ng mga tao rito, sabagay one year din akong wala sa bahay nato kaya siguro naninibago lang sila. Agad-agad din akong nag ayos nang hinigaan ko at nag palit ng damit, mahirap kumilos dahil paika-ika parin ako kaya natagalan ako sa pag-aayos.
Tulak-tulak ako ng isang kasambahay papuntang hapag kainan para mag almusal, panibagong kasambahay nanaman, tila ba araw-araw ay may bago akong mukhang nakikita.
"Essence, did you sleep well?" tanong ni daddy
"Yes dad" sabi ko naman, "Okay let's eat" sabi ni mama na may excitement mukha at tono ng boses niya.
"Ma, Dad hindi po ba tayo magdadasal?" tanong ko sakanila at nag bago ang mga expression nang mga mukha nila, may nasabi ba akong mali?? Diba ganon naman ginagawa bago kumain??
"ESS, THIS IS VILLAMOS LAND AND THIS IS A GOTH, WHICH MEANS GATE..." sigaw na saad ni mama, hindi na natuloy ni mama ang sinasabi niya dahil pinigilan siya ni dad, nagulat at natakot ako sa asal ni mama parang ibang tao siya kanina.
Nasa kwarto ako habang kausap si dad "I'm sorry" sabi ko Kay dad while tearing up like hell "No, it's not your fault nabigla lang ang mama mo" sabi niya while hugging me.
“She stopped believing in God”.
BINABASA MO ANG
Essence of Yours
Mystery / ThrillerEssence of yours katha ni ZMCHRM Essence na nasangkot sa isang aksidente na naging dahilan nang pagkawala ng kanyang memorya, pero siya ang hahanap ng kasagutan sa mga tanong niya. At sa paghahanap nito ay makakatagpo siya ng ibang mga tao na tutulo...
