EPILOGUE :)

1K 58 31 
                                    

                                              
okay, so this is it, last na talaga to. Malungkot na masaya. Masaya kasi ito yung unang story na matatapos ko. Malungkot kasi magtatapos na siya. Thank you guys sa support ha. Sa mga votes, comments and everything.

                          
 SORRY KUNG NAG INTAY KAYO! 

                          
At dahil last na to, i dedicate this to Ate MARIKIT. Siya kasi ang inspiration ko sa pag-sulat ng JulNiel stories eh. Kung wala siguro siya, wala rin tong story at wala rin JulNiel. Diba? Nainspire kasi talaga ako sa kanya eh. Galing lang niya gumawa ng story saka mag-edit ng videos. Nakakamiss na nga eh.

                          
Anyway, mag-basa na lang kayo.Hahaha. This is it!

                          
ENJOOOOOY :D

                          
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                          
EPILOGUE

                          
CLARA'S POV

                          
4 Years Later

                          
"Clara, are you nervous?" tanong sa akin ni Mommy. Nandito kami sa labas ng auditorium, nag aantay.

                          
Would you believe it? Graduation day ko na ngayon and ako pa ang Summa Cum Laude ng batch namin. Kahit ako rin hindi makapaniwalang nagawa ko yun.

                          
"A bit." sagot ko lang sa kanya. Sino ba naman hindi diba?

                          
 "Ate, Congratulations! I'm so happy for you. I love you." sabi ni Julia, my little sister. Yes, you read it right. Siya ang kapatid ko. Apat na taon na rin siya at kasalukuyang nasa kindergarten. Akalain niyo yun, magkakaroon pa pala ako ng kapatid. Saka kamukha ko siya, kung hindi ko kasama si Mommy ako ang napapagkamalang mommy niya. Nakakatawa diba?

                          
"Thank You Baby. Ate loves you too." i gave her a kiss in the cheek.

                          
 "I'm so proud of you, Angel." niyakap ako ni Mommy.

                          
"I am too, Princess." sabi naman ni Daddy

                          
"Thanks Mom and Dad. You know i cant do it without you." naluluha kong sinabi sa kanila. Hindi ko mapigilang di umiyak, sobrang saya ko kasi.

                          
"Wag kang umiyak. Sayang ang ayos mo." pagbibiro niya. Pinunasan niya yung luha ko.

                          
"Yes, mommy's right." singit ni Julia.

                          
Maya-maya dumating na rin si Julian. Maniniwala ba kayo kung sasabihin kong siya ang Magna Cum Laude? Yung bestfriend kong walang ginawa kundi asarin ako tuwing mas mataas yung grades niya sa akin ay Magna Cum Laude. Proud na proud ako sa kanya.

                          
"Bestfriend!!!" niyakap ko siya "Congratulations sa atin." teary eyed kong sabi sa kanya.

                          
"I know right." sagot niya. "Ready ka na ba sa speech mo?"

                          
"Kinakabahan nga ako eh."sagot ko sa kanya. "Si Jasmine nga pala?"

                          
"Kaya mo 'yan!" pag-eencourage niya sa akin. "Ah, kasama ng parents ko. San nga pala sila Jacob?"

                          
Oo nga pala,si Jasmine ang girlfriend ni Julian. Two years na sila.

                          
 "Speaking of..." sagot ko. Dumating na si Jacob na may hawak na boquet of flowers. Nakasuot siya ng black longsleeves with a tie tapos naka-brush up yung hair. Gwapo gwapo niya talaga.

                          
Lumakad siya papalapit sa akin. Kiniss niya ako sa cheeks at inabot yung bulaklak sa akin.

                          
"Congratulations Babe! Proud of you." sabi niya sa akin.

                          
"Thank You." niyakap ko siya.

                          
Napansin niya si Julian sa tabi ko.

                          
"Bro, congratulations din! Galing!" nag-bro hug naman sila.
Just One Summer [JulNiel]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon